Αποκλειστικά στο MEGA και τον Γιάννη Μούτσο μιλά η γυναίκα που έγινε σύμβολο της αντίστασης κατά των Ταλιμπαν βγάζοντας τις γυναίκες του Αφγανιστάν στον δρόμο.
Η 24χρονη ακτιβίστρια Kριστάλ Μπαγιάτ από το κρυσφύγετό της μιλά για τις αγριότητες των Ταλιμπαν ενώ αποκαλύπτει ότι λίγες ώρες πριν το τρομοκρατικό χτύπημα στο αεροδρόμιο είχε λάβει προειδοποιητκό μήνυμα ότι ο ISIS θα χτυπήσει και μάλιστα σε συγκεκριμένα σημεία.
– Κρίσταλ Μπαγιάτ σε ευχαριστούμε που είσαι κοντά μας. θέλω να σε ρωτήσω αρχικά για την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή μετά τις εκρήξεις στο αεροδρόμιο της Καμπούλ.
«Λάβαμε ένα μήνυμα 2 ώρες πριν συμβεί η επίθεση ότι επέκειτο ένα χτύπημα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ. Το μήνυμα αυτό ουσιαστικά έλεγε ότι όσο πιο σύντομα γίνετα,ι αν βρίσκεστε κάπου κοντά στο αεροδρόμιο της Καμπούλ, θα πρέπει να φύγετε από εκεί… δεν μπορώ βέβαια να πω πως ευτυχώς για μένα που δεν ήμουν εκεί γιατί υπήρχανε πολλοί πολίτες, οι οποίοι δεν το γνωρίζαν αυτό, στοχοποιήθηκαν, αλλά το μήνυμα που λάβαμε από τις υπηρεσίες πληροφοριών και άλλες υπηρεσίες ενημέρωνε ότι ο ISIS βρίσκεται εκεί και θα πρέπει να φύγουμε
– Ποιος λοιπόν σας είπε να φύγετε; Ήταν οι Ταλιμπάν, ήταν οι Αμερικανοί στρατιώτες, ποιος ήταν;
«Λάβαμε ένα μήνυμα στην ομάδα μας ότι οι Ταλιμπάν ισχυρίζονται πως ο ISIS βρίσκεται κοντά στο αεροδρόμιο και πώς θα πρέπει να φύγουμε γιατί πρόκειται να συμβεί ένα χτύπημα».
– Είσαι μία 24χρονη κοπέλα ωστόσο έχεις γίνει ένα σύμβολο για τον αγώνα των γυναικείων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αξιών στο Αφγανιστάν μετά από την Ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν… πώς νιώθεις για αυτό;
«Όταν οι Ταλιμπάν έφυγαν από το Αφγανιστάν εγώ ήμουν τεσσάρων ετών… δεν ήξερα λοιπόν τι είδους συμπεριφορά είχαν… άκουγα μόνο τις επώδυνες ιστορίες από τη μητέρα μου και τα όσα βίωναν οι συγγενείς μου και πως είχαν περάσει μία εποχή σκότους στη ζωή τους. Μία μέρα λοιπόν σκεφτόμουν πώς θα μπορέσω να μάθω πώς συμπεριφέρονται οι Ταλιμπάν. Θεωρούσα λοιπόν και εγώ πως οι Ταλιμπάν ίσως τελικά έχουν αλλάξει».
– Γιατί, τι φοβόσουν;
«Ήμουν σχεδόν απόλυτα σίγουρη ότι θα με πυροβολήσουν… ο Θεός με έσωσε… αλλά με πυροβόλησαν, μαζί και τους φίλους μου. Όταν βγήκα έξω, η συμπεριφορά τους απέναντι στους άνδρες, ήταν τελείως διαφορετική από ότι σε μία γυναίκα. Ένα αγόρι μιλούσε στους Ταλιμπάν προκειμένου να μας επιτρέψουν να υψώσουμε την σημαία μας. Εκείνος του έλεγε “κάνε στην άκρη και όταν εγώ μίλησα στους Ταλιμπάν μου μίλησαν με τέτοιο τρόπο που δεν περίμενα ποτέ από τους Ταλιμπάν στη σημερινή εποχή. Μου είπαν ότι είμαι γυναίκα και πώς θα πρέπει να μείνω στο σπίτι και αυτό ήταν που με παρακίνησε να συνεχίσω να κυκλοφορώ στους δρόμους και να υψώνω τη φωνή μου. Aν δεν το έκανα εκείνη τη μέρα, ίσως εκατομμύρια όνειρα Αφγανών γυναικών θα πέθαιναν και θα επικρατούσε η σιωπή για πάντα».
– Μπορείς να μας περιγράψεις τι συνέβη από την πρώτη στιγμή που έφυγες από το σπίτι και βγήκες στο δρόμο να υψώσεις τη σημαία.
«Όταν έφυγα από το σπίτι αποχαιρέτησα τη μητέρα μου και δεν είχα καμία ελπίδα. Ήθελα παρόλα αυτά η φωνή μου να ακουστεί. Ενθάρρυνα τις γυναίκες να μην σιωπήσουν και να μιλήσουν εκ μέρους του λαού του Αφγανιστάν και τους κινητοποίησα… τους έστειλα μηνύματα και τους τηλεφώνησα. Ωστόσο από τις 100 ίσως γυναίκες, μόνο δύο ή τρεις συμφώνησαν μαζί μου και μου είπαν ότι «ναι, θα έρθουμε μαζί σου».
– Δεν φοβήθηκες ότι αυτή μπορεί να ήταν η τελευταία σου στιγμή που θα περπατούσες σε αυτούς τους δρόμους
«Φοβόμουν, φοβόμουν. Μετρούσα τις τελευταίες μου στιγμές όταν άρχισαν να πυροβολούν εναντίον μας. Ξαφνικά έβαλαν τα κινητά στην άκρη και άρχισε να μου πυροβολούν… Καθώς ο πατέρας μου είναι στρατιωτικός σήμερα φοβάμαι πολύ για εκείνον… τους άφησα μόνους στο Αφγανιστάν και έφυγα αλλά ανησυχώ πολύ».
– Είναι δύσκολες στιγμές αυτές…
«Μία ολόκληρη γενιά νέων που πραγματικά πάλεψε πολύ για να έχει ένα καλύτερο μέλλον και να υπηρετήσει τον λαό και σήμερα όλοι αυτοί έχουνε φύγει από το Αφγανιστάν, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου. Μόνο και μόνο για να μείνω ζωντανή…».
