Οι ιστορίες δύο μικρών κοριτσιών από την εμπόλεμη ζώνη στην Ουκρανία

Η 15χρονη Αναστασία από την Ποπάσνα του Λουχάνσκ μαζί με άλλους αμάχους προσπάθησε να φύγει από την πόλη που βομβαρδιζόταν ανελέητα. Όταν ο οδηγός του αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε μαζί με άλλους τραυματίστηκε δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά.

Είχε οδηγήσει και στο παρελθόν, την είχε διδάξει η μητέρα της λίγο πριν σκοτωθεί.

-Έπρεπε να καθίσω στο τιμόνι και να οδηγήσω μέχρι το Μπαχμούτ

– Πώς πήρες αυτήν την απόφαση; Είσαι ακόμα παιδί.

-Γιατί ήταν επείγουσα ανάγκη για να μη χάσουν άλλο αίμα. Υπήρχαν νάρκες παντού σε σχήμα σκακιέρας. Ήταν σχεδόν αδύνατο να περάσει κάποιος αλλά κάπως τα κατάφερα.

Ακόμα και όταν δέχτηκε ρωσικά πυρά δεν το έβαλε κάτω. Είχε δύο τραύματα από σφαίρες στο γόνατο και το πόδι της.

-Οδηγούσες ενώ είχες πυροβοληθεί στα πόδια;

-Οδηγούσα όσο καλύτερα μπορούσα.

Η γενναιότητα της Αναστασίας την έσωσε. Για καλή της τύχη το αυτοκίνητο το είδαν άνδρες του ουκρανικού στρατού και μετέφεραν όλους τους επιβάτες στο νοσοκομείο.

H τετράχρονη Αλίσια από πολύ νωρίς στη ζωή της γνώρισε πως είναι να ζεις στο καταφύγιο του Αζοφστάλ.

-Πού είσαι τώρα;

– Είμαι..είμαι.. στο καταφύγιο.

– Σου αρέσει εδώ;

– Θέλω να πάω σπίτι.

Επί δύο μήνες δεν είχε δει το φως του ήλιου.

Όταν επιτέλους αντίκρισε τη μέρα , το κοριτσάκι κατευθύνθηκε στη Ζαπορίζια χωρίς τη μητέρα του ξαπλωμένο στο πίσω κάθισμα του λεωφορείου. Φήμες λένε ότι η μητέρα της μεταφέρθηκε πιθανόν στη Ρωσία.

Πατρόν

Ανάμεσα στους Ουκρανούς ήρωες είναι και το Τζακ Ράσελ Τεριέ με το όνομα Πατρόν.

Πατρόν σημαίνει σφαίρα και με τη θαυματουργή του μουσούδα έσωσε τη ζωή εκατοντάδων Ουκρανών από τουλάχιστον 200  νάρκες.

Η χαρά του Πατρόν ήταν απερίγραπτη όταν βραβεύτηκε από τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι.

Στη συνέντευξη τύπου νωρίτερα ωστόσο πήρε έναν υπνάκο.

Άλλωστε ποτέ δεν κατάλαβε γιατί οι άνθρωποι δίνουν τόση σημασία.