Από το πατρικό της οικογένειας στον Βλαχορράπτη Αρκαδίας, στην Αθήνα και το πρώτο εργοστάσιο συρματουργίας στην οδό Πειραιώς, και από εκεί, το 1953, στην ίδρυση της Χαλυβουργικής στον Ασπρόπυργο, που τον έφερε δίπλα στους πολιτικούς ηγέτες της εποχής και έγινε σήμα κατατεθέν της οικονομικής του αυτοκρατορίας.
Μετά από ένα ταξίδι 76 ετών, ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έφυγε από τη ζωή, με την πορεία, τις επενδύσεις και τις δικές του περιγραφές, να συνοψίζουν τη δράση και την ισχυρή του προσωπικότητα.
Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος έπασχε από νεαρή ηλικία από μιας σπάνιας μορφής αρθρίτιδα που δυσκόλευε την κινητικότητά του. Ποτέ όμως δεν το έβαλε κάτω. Με πείσμα και πίστη έπαιρνε ρίσκα που στο τέλος τον δικαίωναν.
«Από την πρώτη στιγμή δεν το έβαλα κάτω. Πέρασα μια ολόκληρη ζωή παλεύοντας για να βγω από την ασθένεια. Επισκέφθηκα τους πιο εξειδικευμένους γιατρούς σε όλο τον κόσμο. Δοκίμασα φάρμακα που την εποχή εκείνη ήταν απαγορευμένα γιατί δεν είχαν ακόμη δοκιμαστεί. Ταξίδεψα κρυφά από όλους μόνος μου με έναν σκαραβαίο στην Ελβετία και έκανα εγχείρηση για να μου βάλουν βίδες τιτανίου, την εποχή που ήταν ακόμη απαγορευμένες στην Αμερική. Γενικά ήμουν άφοβος απέναντι στην ασθένεια και αυτό με αντάμειψε», είχε πει σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Καθημερινή».
Γεννήθηκε το 1945 και μετά από σειρά επιτυχημένων επενδύσεων ίδρυσε τη Χαλυβουργική για την οποία διαχρονικά δήλωνε περήφανος.
Πατέρας του Γιώργου και του Παναγιώτη Αγγελόπουλου, που μεταξύ άλλων ανέλαβαν τα ηνία του Ολυμπιακού στο μπάσκετ και κατάφεραν να τον οδηγήσουν στην κορυφή της Ευρώπης.
Αδερφός του Θεόδωρου Αγγελόπουλου που ποτέ δε λάτρεψε τα φώτα της δημοσιότητας, αλλά πάντα παρακολουθούσε στενά την κάθε πολιτική εξέλιξη.
«Όλοι βλέπουν ότι η πατρίδα έχει να αντιμετωπίσει πολλά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα. Η λύση αυτών των προβλημάτων δεν είναι εύκολη και γι’ αυτό χρειάζεται εθνική ομοψυχία και δουλειά για να στερεωθεί η ελληνική οικονομία».
Με τον θάνατό του κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο που έγραψε ο ίδιος μέσα από ένα ταξίδι 8 και πλέον δεκαετιών.
