Κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, στην Ελλάδα κατασκευάστηκαν δεκάδες καταφύγια τα οποία προστάτευαν από τους βομβαρδισμούς και τα οποία συντηρούνται ακόμα και σήμερα.
Ο δήμαρχος του Πειραιά, Γιάννης Μώραλης, με την κάμερα της «Ελένης» μας ξεναγούν στο καταφύγιο του Πειραιά, ενώ ο δήμαρχος της Βάρης, Γρηγόρης Κωνσταντέλος, στο καταφύγιο της Βούλας.
«Το καταφύγιο αυτό χρησιμοποιήθηκε κατά τους βομβαρδισμούς το 1941 και υπάρχουν ακόμα 20 περίπου. Οι πόρτες ασφαλείας είναι γερμανικής κατασκευής. Μας προμήθευαν οι Γερμανοί για να γλιτώσουμε από τους δικούς τους βομβαρδισμούς», είπε ο Γιάννης Μώραλης.
«Οι χώροι εδώ έχουν πλήρη αυτονομία σε νερό και με ανεμογεννήτρια έχουν ρεύμα. Το καταφύγιο αποτελείται από 8 μεγάλους χώρους σαν δωμάτια και 7 βοηθητικούς, όπως κουζίνες. Στην κατοχή σερ αυτό το καταφύγιο έχει έρθει ο παππούς μου με την οικογένεια του για να προστατευτούν από τους βομβαρδισμούς», είπε ο , Γρηγόρης Κωνσταντέλος.
Παράλληλα, ο αναλυτής Κωνσταντίνος Κυρίμης μεταφέρει στο κλίμα της εποχής και εξηγεί τι γινόταν και πώς λειτουργούσε ένα καταφύγιο.
«Συνήθως τα καταφύγια μπορούσες να επιβιώσεις μόνο για τρεις ώρες διότι σφραγίζονταν αεροστεγώς. Τα καταφύγια είχαν από πάνω μπετόν αρμέ και έτσι άντεχαν ακόμα και την πτώση όλου του κτιρίου. Μέσα στο καταφύγιο απαγορεύονταν οι φωνές, οι πολλές κινήσεις και φυσικά η πολιτική συζήτηση. Τότε, τα καταφύγια τα έλεγαν χώρους αναγκαστικής συντ4ροφιάς. Είχαμε φλερτ καις στον Πειραιά μάλιστα είχαμε και μία γέννα. Για την τότε εποχή ήταν σοκ το ότι έπρεπε να συνυπάρχουν μέσα στα καταφύγια πλούσιοι και φτωχοί».
