Ο Θοδωρής Κατσαφάδος μίλησε στο «Παμε Δανάη» για την θεατρική παράσταση που συμμετέχει, στην απώλεια της γυναίκας του, και τις ενοχές που αισθάνεται για τον θάνατο του αδερφού του.
Στην αρχή ο ηθοποιός μίλησε για τα επαγγελματικά του: «Βρίσκομαι στο θέατρο ‘Άνεσις’ με την παράσταση ‘Μάρτυρας κατηγορίας’. Είμαι ευτυχής που είμαι σε αυτή τη δουλειά με αυτό το θίασο. Τέλειωσαν τα γυρίσματα της ταινίας ’17 κλωστές’ με τον Σωτήρη Τσαφούλια, είναι μια πραγματική ιστορία. Τώρα βρίσκομαι στα γυρίσματα της σειράς ‘Μαύροι πίνακες’. Πήρα το Α’ βραβείο ερμηνείας για την ταινία ‘Καθαρτήριο’, το έχω το βραβείο και είναι πολύ συγκινητικό».
Εν συνεχεία αναφέρθηκε στην γυναίκα του που έχει «φύγει» από την ζωή: «Η κόρη μου, Μαριλού, είναι ο πρώτος άνθρωπος που μοιράζομαι τα πάντα. Εκείνη και ο γεγονός μου είναι η ζωή μου. Τους τα λέω όλα και μου τα λένε όλα. Ήμασταν περίπου 40 χρόνια μαζί με τη γυναίκα μου. Γνωριστήκαμε σε ένα θίασο του Κώστα Βουτσά. Η απώλεια της γυναίκας μου, Χριστίνας, μου άλλαξε τη ζωή. Δεν είναι ακριβώς θέμα θρήνου, προσπαθώ να εξοικειωθώ με μια άλλη πραγματικότητα. Αν αφήσω ένα άπλυτο πιάτο ξέρω τώρα ότι θα μείνει εκεί πια, δεν θα είναι πλυμένο. Δεν αντέχω την εξοικείωση με το θάνατο που προβάλλεται από τα μέσα. Το κοντινό πλάνο της Μαίρης Χρονοπούλου ξαπλωμένη νεκρή ήταν απαράδεκτο».
Ενώ δεν δίστασε να μοιραστεί και την απώλεια του αδελφού του και πώς τον έχει καθορίσει ως άνθρωπο: «Είχα βρει μια χειροβομβίδα και με αυτή ο αδερφός μου σκοτώθηκε και διαμελίστηκε μπροστά μου. Με καθορίζει μέχρι το θάνατο μου το γεγονός αυτό, είναι η ταυτότητα μου. Όταν μου συμβαίνει κάτι στη ζωή μου ευχάριστο ή δυσάρεστο σκέφτομαι τι θα έκανε ο αδερφός μου. Υπάρχει ένα ισοζύγισμα τι έχει χάσει ο αδερφός μου και τι έχω κερδίσει εγώ. Ήταν το άλλο μου μισό, κάναμε τα πάντα μαζί».
Και πρόσθεσε σχετικά με τον θάνατο του αδελφού του: «Κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί βρήκα τη χειροβομβίδα. Για τρία χρόνια δε μιλούσα, είχα ενοχές και ντρεπόμουν. Μιλάω για 50-60 χρόνια πριν αλλά και τώρα γίνονται αυτά. Ο φίλος μου, ο Οδυσσέας έχασε το παιδάκι του. Πώς να το αντέξουν αυτό οι γονείς».
