Η ραδιοφωνική παραγωγός Αφροδίτη Σημίτη και ο νευρολόγος, και σύμβουλος συλλόγου ασθενών με ημικρανία Ελλάδος, Μιχάλης Βικελής, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τον πονοκέφαλο, τις αιτίες του αλλά και τρόπους οριστικής λύσης για την απαλλαγή από το πρόβλημα.
Ο πονοκέφαλος έχει πολλές και διαφορετικές αιτίες σε κάθε άνθρωπο. Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που μένει μετά από κάθε πονοκέφαλο είναι αυτή η αίσθηση της «αβοηθησίας» που έχουν οι άνθρωποι και ότι καταστρέφεται η ποιότητα της ζωής τους.
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που το αντιμετωπίζουν και οι γυναίκες και οι άνδρες.
Υπάρχουν οριστικές λύσεις για τoν πονοκέφαλο;
Η Αφροδίτη Σημίτη μίλησε για το πώς είναι όταν έχει πονοκέφαλο να πρέπει να κάνει εκπομπή.
«Είναι πολύ δύσκολο, από τα πιο δύσκολα. Δεν έχει συμβεί πολλές φορές. Ήταν πριν ένα 4μηνο ήταν δύσκολο, εγκατέλειψα και το είπα και στον αέρα. Κάποιοι το επικρίνουν και κάποιοι άλλοι το κατακρίνουν και νομίζουν ότι το λέω ως δικαιολογία. Είναι πιο εξοικειωμένος ο κόσμος με τον πονοκέφαλο, είναι συχνό φαινόμενο πλέον. Όταν εμφανίστηκε στην εφηβεία ήταν πονοκέφαλος, δεν ήξερα καν την ημικρανία τότε ως έννοια. Μετά κατάλαβα ότι θα το είχα αυτό. Αφού γέννησα τα παιδιά μου ξεκίνησα να έχω πιο συχνά ημικρανίες, ξεκινούσε από το πρωί και συνήθως… Παρασκευή. Πλέον ξέρω πώς να το αντιμετωπίσω. Οι οθόνες, η μουσική επιβάρυναν την κατάσταση», είπε αρχικά η γνωστή ραδιοφωνική παραγωγός.
«Όταν φτάνεις στο peak μπορεί να έχεις και τάση προς εμετό. Είναι δύσκολο να οδηγήσεις πολλές φορές. κάθε επεισόδιο μπορεί να διαρκέσει και 3 μέρες. αν δεν έχω κοιμηθεί καλά, εάν δεν έχω ενυδατωθεί καλά, το νερό παίζει ρόλο, πόσο θα πιεις, αν πίνω πολλούς καφέδες είναι σίγουρο ότι θα εμφανιστεί. Δεν έχουμε στην οικογένεια ιστορικό με ημικρανίες, ωστόσο η κόρη μου έχει αρχίσει κι έχει και εκείνη πονοκεφάλους, είναι 14 ετών. Όταν με πιάνουν αυτές οι ημικρανίες δεν θέλω τίποτα. Δεν θέλω να ακούω ήχους, τίποτα, ούτε να κοιμηθείς δεν μπορείς», συμπλήρωσε η Αφροδίτη Σημίτη.
Ο κ. Βικελής μίλησε για τον πονοκέφαλο και κατά πόσο αποτελεί σύμπτωση ή πρόκειται για μία «οντότητα» που την κουβαλάμε σε όλη μας τη ζωή.
«Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν χρόνιους πονοκεφάλους, έχουν πονοκέφαλο ως σύμπτωμα της ημικρανίας. Σε ανθρώπους που έχουν ιστορικό πονοκεφάλων, δεν είναι κάτι επικίνδυνο για την υγεία τους, δεν μπορούν να πάθουν κάτι από αυτό. Να ξεκαθαρίσουμε όμως ότι υπάρχουν περιπτώσεις που ένας πονοκέφαλος μπορεί να σημαίνει κάτι επικίνδυνο, όταν εμφανίζεται και συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Ένας πονοκέφαλος που συνοδεύεται από ενόχληση κι πυροδοτείται με το σκύψιμο, με την άσκηση με τον βήχα, όταν ξυπνάει ένας πονοκέφαλος έναν άνθρωπο την νύχτα, είναι κάποιες «κόκκινες σημαίες» που κάποιος πρέπει να το εξετάσει γιατί μπορεί είναι κάτι οξύ και όχι κάτι χρόνιο», ανέφερε αρχικά.
«Δεν υπάρχει ριζική θεραπεία για τον πονοκέφαλο. Υπάρχουν θεραπείες που μπορούν να ανακουφίσουν, ένα κατάλληλο παυσίπονο και όταν είναι περιστασιακή η ημικρανία, είναι αποδεκτό αυτό», συμπλήρωσε ο κ. Βικελής.
Γιατί δεν πάνε οι άνθρωποι να κοιτάξουν τους συχνούς πονοκεφάλους και το «αποδέχονται»;
Μετά από έρευνα που έκανε ο σύλλογος ασθενών με ημικρανία, περισσότεροι άνθρωποι χάνουν ώρες από την ζωή τους για να αντιμετωπίσουν την ημικρανία. Μάλιστα ένας στους δύο δεν έχει πάει ποτέ στον γιατρό, οι περισσότεροι έχουν πάει αλλά το θεωρούν κάτι κληρονομικό, κάτι που το έχει όλος ο κόσμος και δεν υπάρχει λύση.
Ένας άνθρωπος που χάνει έστω και μία μέρα τον μήνα που να ταλαιπωρείται από πονοκέφαλο πρέπει να επισκεφθεί έναν ειδικό να του δώσει μία λύση, καλύτερη από αυτή που έχει «στα χέρια του».
Πώς φαίνεται ότι η ημικρανία μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι χρόνιο;
Σύμφωνα με τον κ. Βικελή, «σε ανθρώπους που η ημικρανία εμφανίζεται περιστασιακά, μπορεί να έχει εξάρσεις αλλά δεν θα φτάσει να γίνει καθημερινά. Εάν κάποιος έχει μία γενετική προδιάθεση, ή στρεσογόνες καταστάσεις, αυξημένο σωματικό βάρος, μπορεί η ημικρανία να ξεκινήσει πως μία επιβάρυνση, μπορεί όμως να γίνει πιο χρόνια στο μέλλον. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν πονοκέφαλο 30 μέρες τον μήνα».
Εξαφανίζονται οι ημικρανίες;
Ευτυχώς, μετά τα 50-55 η ημικρανία φεύγει, μπαίνει σε ύφεση που φτάνει μέχρι την ίαση. Κάποιοί μπορεί να συνεχίζουν τα ταλαιπωρούνται. Δεν έχει «φύλο» η ημικρανία. Επειδή όμως έχει επικρατήσει ως μία γυναικεία πάθηση, οι άνδρες τείνουν να το υποτιμούν κι να μην ακολουθούν κάποια θεραπεία.
Η ημικρανία είναι πολυπαραγοντική, δεν μπορείς να το προβλέψεις πότε θα έρθει. Στους 2 στους 3 είναι στο μισό κεφάλι, και σε 1 στους 3 δεν είναι. Κάποιοι έχουν και κρίσεις ολοκράνιου πονοκεφαλου.
Πολλοί άνθρωποι παρατηρούν ότι οι υδατάνθρακες και η ζάχαρη προκαλούν αύξηση στην συχνότητα του πονοκεφάλου, άρα μπορούμε να έχουμε μία διατροφή χωρίς ζάχαρη, να μειωθεί η συχνότητα της λήψης ζάχαρης.
Ο ρόλος των παυσίπονων
Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα παυσίπονα δεν σταματούν την ημικρανία. Πολλές φορές όταν θέλουμε να πάρουμε κάτι στην έναρξη, ιδανικά σε 1-2 ώρες να το έχει σταματήσει. Τις περισσότερες φορές οι άνθρωποι που παίρνουν ήπια παυσίπονα συνήθως το καθυστερούν και μετά θα χρειαστεί να πάρουν κάτι πιο δυνατό ή μια επανάληψη των ήπιων παυσίπονων.
Δύο τα συχνά λάθη στην αντιμετώπιση της ημικρανίας:
Έχουμε ανθρώπους που χωρίς να πάρουν συμβουλές γιατρού πολλές φορές δεν φτάνουν σε ένα ικανοποιητικό παυσίπονο και ταλαιπωρούνται με παυσίπονα που δεν κάνουν τίποτα.
Από την άλλη έχουμε περιπτώσεις κατάχρηση παυσίπονων. Ο γιατρός πρέπει να βοηθήσει να βρεθεί ένα παυσίπονο που να βοηθά έγκαιρα και αποτελεσματικά και να σταματά την ημικρανία, αυτός είναι ο στόχος.
