Στη δίνη του φρικτού πολέμου στην Ουκρανία είδαμε ιστορίες ζωής, ιστορίες πόνου αλλά και αγάπης.
Η 23χρονη Οξάνα, νοσοκόμα στο επάγγελμα, έχασε και τα δυο της πόδια όταν πάτησε νάρκη περίπου έναν μήνα μετά τη ρωσική εισβολή, ο σύντροφός της όμως δεν έφυγε ποτέ από το πλευρό της την κράτησε νύφη στα χέρια του.
Αλλιώς ονειρεύονταν τον γάμο τους η Οξάνα και ο Βίκτορ.
«Πρόλαβα μόνο να φωνάξω ‘πρόσεξε αγάπη μου’. Με κοίταξε και η νάρκη εξερράγη. Έπεσα κάτω με το πρόσωπο και ένα δυνατό βουητό στο κεφάλι».
Αν και βαριά τραυματισμένη, η 23χρονη νοσοκόμα έδωσε οδηγίες για τις πρώτες βοήθειες, πώς να την κρατήσουν στη ζωή και να τη μεταφέρουν στο νοσοκομείο.
«Αν δεν ήταν η Οξάνα, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Είναι πολύ δυνατή. Δε λιποθύμησε. Η Οξάνα μας είπε τι να κάνουμε».
Ο Βίκτορ είναι συνέχεια στο πλευρό της στο νοσοκομείο της Λβιβ και περιμένουν το πράσινο φως για να πάνε στη Γερμανία, όπου η Οξάνα θα αποκτήσει τεχνητά μέλη. Έχουν ήδη δύο παιδιά. Για αυτά τα παιδιά, λέει η κοπέλα, κρατήθηκε στη ζωή.
«Δεν ήθελα να ζήσω, δεν ήθελα αυτή τη ζωή. Έχω δυο παιδιά και δεν ήθελα να με βλέπουν σε αυτή την κατάσταση. Δεν ήθελα να γίνω βάρος στην οικογένειά μου. Όμως χάρις στην υποστήριξη που μου έδωσαν, το αποδέχτηκα. Πρέπει να ζήσω. Δεν είναι αυτό το τέλος. Αφού με άφησε ο Θεός να ζήσω, αυτό είναι το πεπρωμένο μου».
Ο Βίκτορ αγκαλιάζει τρυφερά την Οξάνα και τη μεταφέρει στο κρεβάτι του νοσοκομείου. Εύχονται να τελειώσει γρήγορα ο πόλεμος για να γυρίσουν στον τόπο τους.
