Οι εικόνες που έρχονται από την τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν, την Χεράτ, είναι πολύ σκληρές. Γυναίκες, ηλικιωμένοι και παιδιά δίνουν μάχη, ποδοπατιούνται για να πάρουν ένα καρβέλι ψωμί από το παράθυρο ενός αυτοκινήτου.
Δεκάδες γυναίκες και παιδιά εκλιπαρούν για βοήθεια, αγωνίζονται να εξασφαλίσουν λίγο ψωμί, λίγο ρύζι.
Στριμώχνονται έξω από τις πόρτες των αυτοκινήτων και απλώνουν τα χέρια τους για να πιάσουν ό,τι μπορούν.
Η Χεράτ, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη του Αφγανιστάν στα δυτικά της χώρας, με 500 χιλιάδες κατοίκους, ήταν από τις πρώτες που έπεσαν στα χέρια των Ταλιμπάν.
Οι κάτοικοι υποφέρουν και οι μαρτυρίες τους είναι συγκλονιστικές.
Οι σκοταδιστές εφαρμόζουν τη σαρία, τον ισλαμικό νόμο που επιβάλει ότι οι κλέφτες τιμωρούνται με κόψιμο χεριού.
«Κάθε μέρα ακούω διαφορετικές ιστορίες για τους Ταλιμπάν ότι χρησιμοποιούν βία κατά των πολιτών. Κοντά στο σπίτι μας άκουσα πως κάποιοι Ταλιμπάν έκοψαν τα χέρια δύο ανθρώπων που είχαν κλέψει κάτι», λένε οι κάτοικοι.
Οι γυναίκες επιστρέφουν στον Μεσαίωνα και πρέπει να ξεχάσουν την ελευθερία που είχαν τα τελευταία 20 χρόνια.
«Οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να δουλέψουν. Π.χ. αν μία γυναίκα θέλει να βγει έξω πρέπει να έχει έναν άντρα μαζί της. Επίσης, οι γυναίκες πρέπει να φορούν μπούργκα και να κρύβουν το πρόσωπό τους για να μην τις βλέπουν. Λένε πως οι άντρες δεν πρέπει να φορούν τζινς και μπλούζες, μόνο παραδοσιακό αφγανικό ένδυμα».
Οι διώξεις των ισλαμιστών τρομοκρατών είναι καθημερινό φαινόμενο.
Η μόνη σωτηρία είναι η έξοδος από τη χώρα. Κάνουν τα πάντα για βρουν χρήματα να πληρώσουν τους διακινητές, να βρουν τρόπο να φύγουν.
«Πουλάνε τις συσκευές τους. Παίρνουν τα ψυγεία και τις τηλεοράσεις τους, τα χαλιά και τα πιάτα και τα πουλάνε. Πουλάνε τα πράγματά τους και χρησιμοποιούν τα χρήματα για να ξεφύγουν. Κάποιοι θέλουν να πάνε στο Ιράν, κάποιοι στην Ευρώπη και τη Δύση αν μπορούν».
Το Αφγανιστάν είναι πλέον μία τεράστια φυλακή.
«Το μόνο που σκέφτομαι είναι να βρω ένα τρόπο να φύγω από αυτό το Αφγανιστάν για να χτίσω ένα μέλλον για μένα, επειδή δεν πιστεύω πως αυτό θα είναι δυνατόν στο Αφγανιστάν, όπως ονειρευόμουν».
Ένας λαός παραδομένος στον σκοταδισμό των Ταλιμπάν.
