Ενώ μέχρι τώρα τα βλέμματα όλου του πλανήτη είναι στραμμένα στο αεροδρόμιο της Καμπούλ με τους χιλιάδες που προσπαθούν να φύγουν, το πραγματικό δράμα αφορά στους 40 εκατομμύρια Αφγανούς που μένουν πίσω.
Ο πόνος, η πείνα και τα δεινά ενός ολόκληρου λαού αποτυπώνονται στο δράμα του μικρού κοριτσιού που λαγοκοιμάται εξαντλημένο στην άκρη ενός δρόμου στην Καμπούλ.
Το παιδάκι ανοίγει τα μάτια του και το μόνο που μπορεί να ψελλίσει στο δημοσιογράφο Τζον Ρέι του βρετανικού ITV, είναι το όνομά της. Η Αίσα έχει χάσει και τους δύο γονείς της. Κρατά στο χεράκι της ένα χαρτονόμισμα. Της το έδωσε, λέει, ο άνθρωπος που τη φιλοξένησε στο σπίτι του το προηγούμενο βράδυ.
Μακριά από τα βλέμματα του πλανήτη και από το αεροδρόμιο της πρωτεύουσας του Αφγανιστάν όπου χιλιάδες άνθρωποι συνωστίζονται για να ξεφύγουν από τον τρόμο που έφεραν μαζί τους οι Ταλιμπάν, χιλιάδες ακόμη παιδιά ψάχνουν τη ζωή στα σκουπίδια.
Σκηνές πρόχειρα και άτακτα στημένες σε πάρκα και πλατείες από ανθρώπους που έχουν ζήσει τον ξεριζωμό και τη βία από τους Ταλιμπάν αρκετές φορές.
«Πριν από μερικές ημέρες κάποιοι καλοί άνθρωποι μας έφεραν φαγητό από τα σπίτια τους, αλλά τώρα δεν έχουμε τίποτα».
Οικογένειες με μικρά παιδιά έχουν βρει καταφύγιο σε ένα από τα σχολεία που βίαια και ξαφνικά έκλεισαν όταν οι Ταλιμπάν μπήκαν στη Καμπούλ στις 14 Αυγούστου.
Βρέφη κοιμούνται στο πάτωμα σε άθλιες συνθήκες, με την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα να είναι εδώ και καιρό πραγματικότητα.
Το δράμα για αυτούς τους ανθρώπους είναι πως και πάλι η μοίρα τους βρίσκεται στα χέρια των ανθρώπων από τους οποίους παλεύουν εδώ και δεκαετίες να ξεφύγουν.
