Ο Λευτέρης Πετρούνιας συνεχίζει να δείχνει το χαμόγελο του και μαζί του χαμογελάει υπερήφανα όλη η Ελλάδ
Ο… Μίδας των Κρίκων ολοκλήρωσε έναν άθλο. Κατάφερε να βρεθεί ξανά στο βάθρο της μεγαλύτερης γιορτής του πλανήτη.
Το τέλος μιας υπεράνθρωπης προσπάθειας που ξεκίνησε το 2018 όταν υποβλήθηκε σε επέμβαση στον ώμο και ολοκληρώθηκε στο Τόκιο με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου. Ο Λευτέρης δε λέει να αποχωριστεί το βάθρο με τίποτα.
Ο Λευτέρης Πετρούνιας δικαιώθηκε, σήκωσε ξανά ψηλά την Ελληνική σημαία. Δεύτερο διαδοχικό Ολυμπιακό μετάλλιο, μετά το χρυσό που κατέκτησε στο Ρίο.
Το μικρό βηματάκι στην προσγείωση, στέρησε στον Λευτέρη την κορυφή, δίνοντας την πρώτη θέση του βάθρου στον Κινέζο, Γιανγκ Λιου, ωστόσο με με 11 συνολικά χρυσά μετάλλια περασμένα στο στήθος, ο Πετρούνιας παραμένει ο «άρχοντας των δαχτυλιδιών».
Ο άρχοντας των κρίκων κατέθεσε την ψυχή του όπως πάντα. Όπως κάνει πάνω στους κρίκους, όπως έκανε και στην επίπονη διαδρομή προς το Τόκιο.
Από τον τραυματισμό του στον ώμο και το χειρουργείο, στην σκληρή προπόνηση στο σπίτι και στο γυμναστήριο, μέχρι το παγκόσμιο κύπελλο της Ντόχα, τον περασμένο Ιούνιο. Εκεί που έκανε την υπέρβαση.
Γνώριζε ότι για να πάρει την πρόκριση στους Ολυμπιακούς δεν έφτανε το χρυσό μετάλλιο. Θα έπρεπε να εξασφαλίσει και μία πολύ υψηλή βαθμολογία και τα κατάφερε.
Στον καθ’ ομολογίαν μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του. Στον μεγαλύτερο αγώνα της ζωής του μέχρι τον επόμενο.
Ο Πετρούνιας θα συνεχίσει να μάχεται και θα προσπαθήσει να ανέβει ξανά στο βάθρο στους επόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες. Προς το παρόν χαίρεται το μετάλλιο που κατέκτησε και ανυπομονεί να γυρίσει στην οικογένεια του.
Πίσω από κάθε μετάλλιο, από κάθε χαμόγελο κρύβεται σκληρή δουλειά, εξαντλητική προπόνηση, αγωνία, καρδιοχτύπι. Ο Λευτέρης Πετρούνιας στα 31 του χρόνια αποτελεί έναν σύγχρονο θρύλο της ενόργανης γυμναστικής.
