Πολλά από τα παιδιά που συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν σε νεαρή ηλικία, είναι πλέον ελεύθερα και έχουν μια δεύτερη ευκαιρία για να πραγματοποιήσουν τη ζωή που ονειρεύονται.
Το ερώτημα ωστόσο παραμένει. Επέστρεψαν μόνο λαβωμένα ή πιο δυνατά;
Στη Χίο, τόπο γέννησης του Γιάννη και του Παναγιώτη, η ζωή ξεπέρασε τον κινηματογράφο.
«Εδώ ξεκίνησαν όλα», λέει ο Γιάννης, 29 ετών, ο οποίος ξεκίνησε την παραβατική του συμπεριφορά από τα 14 του χρόνια, όντας ιδρυτικό μέλος της συμμορίας «Locos».
«Στην αρχή ξεκινήσαμε πολύ λίγοι και στην πορεία έμπαιναν και άλλοι. Υπήρχαν παιδιά που έβρισκαν σε εμάς την οικογενειακή θαλπωρή, κοινό στοιχείο που έλειπε από όλους», λέει ο Γιάννης, ο οποίος έβρισκε στη συμμορία αυτό που δεν μπορούσε να βρει στην έξω ζωή.
«Θέλαμε κάπου να ανήκουμε. Είχαμε κάνει το γκέτο μας», σημειώνει.
«Είχα έρθει ένα βράδυ στην κατάληψη που είχαμε στο σχολείο, έγινε μια φασαρία, μπλέχτηκαν 40 άτομα, έπεσε πολύ ξύλο. Μας εξιτάριζε αυτό, μας άρεζε αυτό το πράγμα», θα πει από τη μεριά του ο Παναγιώτης, 30 ετών, επίσης από τα ιδρυτικά μέλη της συμμορίας.
Η ανάγκη που ένωνε τα παιδιά κοινή. Η αποδοχή.
«Έκανα φασαρίες, έδειχνα ότι δε σηκώνω πολλά πολλά. Ήμουν μέσα σε όλα, δεν είχα όρια», λέει ο Παναγιώτης, ο οποίος ήθελε να είναι αποδεκτός από τον περίγυρό του κάνοντας τα πάντα, ακόμη και αν αυτά πολλές φορές ήταν ακραία.
Η ανάγκη για αποδοχή οδήγησε τα μέλη των «Locos» σε σκοτεινά μονοπάτια ναρκωτικών και αλκοόλ.
«Ήμασταν ναρκομανείς, ήμασταν άρρωστοι», λέει ο Γιάννης, σημειώνοντας ότι η κατάσταση δεν άργησε πολύ να ξεφύγει από τον έλεγχο.
«Έχω βγάλει πιστόλι σε κάποια άλλα παιδιά. Είχαμε διαπληκτιστεί μια φορά και θυμάμαι ότι είχαμε βγάλει πιστόλι εναντίον τους. Δε με τιμάει αυτό, δεν το λέω με χαρά, αλλά αυτή είναι η αλήθεια», συμπληρώνει και τονίζει ότι δεν ένιωσε φόβο ούτε μια στιγμή.
«Ξύλο ναι, ναρκωτικά ναι, αλλά ήμασταν μακριά από κάποια πράγματα. Είχαμε έναν ηθικό κώδικα. Δεν μπλέκαμε με μαστροπεία και βιασμούς», λέει από τη μεριά του ο Παναγιώτης, σημειώνοντας ότι ανάμεσα στα μέλη της συμμορίας υπήρχε εμπιστοσύνη και κάλυψη.
Το ξεστράτισμα των «Locos» δεν άργησε να φέρει τη σύλληψη.
«Ήταν 8 Δεκέμβρη του 2011 σαν τώρα το θυμάμαι», λέει ο Γιάννης για τη μέρα που έβαλε τέλος στη συμμορία.
Αξέχαστη είναι αυτή η μέρα και για τον Παναγιώτη, που συνελήφθη μαζί με τα υπόλοιπα μέλη.
«Ξαφνικά βρεθήκαμε όλοι πίσω από τα κάγκελα. Δεν το πιστεύαμε ότι θα μας πάνε φυλακή. Βρεθήκαμε μπλεγμένοι άσχημα», λέει, με την προσγείωση στη φυλακή να μοιάζει με ψέμα για τους «Locos».
«Η φυλακή ήταν πολύ σκληρή. Για μένα είναι από τις πιο σκληρές φυλακές στην Ελλάδα», θα πει ο Παναγιώτης για τις φυλακές του Αυλώνα όπου κρατήθηκε.
Κατά τη διάρκεια της κράτησής του ξανακύλησε στα ναρκωτικά.
«Χειροτέρεψε το πράγμα», λέει ο ίδιος, με τις σκληρές ουσίες να μπαίνουν πλέον στο παιχνίδι μαζί με λοιπές αξιόποινες πράξεις.
Παρόμοια είναι και η εμπειρία του Γιάννη από τη φυλακή.
«Ήμουν ατίθασος στην αρχή, έκανα ουσίες», λέει.
Ωστόσο, όλα αυτά πλέον ανήκουν στο παρελθόν, με τους δύο φίλους να έχουν στρώσει τη ζωή τους.
«Πλέον έχω στρώσει τη ζωή μου, έχω απεξαρτηθεί, δουλεύω», λέει ο Παναγιώτης, ο οποίος έχει μετανιώσει για το κακό που προξένησε.
«Γυρίσαμε σελίδα και γράφουμε μια διαφορετική ζωή».
