Η αίσθηση αποξένωσης και η έλλειψη αποδοχής οδηγεί πολλές φορές σε λανθασμένες αποφάσεις, ιδιαίτερα νεότερων ανθρώπων που ψάχνουν απεγνωσμένα μια ομάδα για να ενταχθούν.
Μια τέτοια είναι η ιστορία του Μιχάλη, 26 ετών, ο οποίος, λόγω της έλλειψης του ανήκειν, οδηγήθηκε σε λανθασμένες αποφάσεις.
«Ξεκίνησε στην ηλικία των 13 ετών η παραβατική συμπεριφορά. Είναι πιο εύκολο να ενταχθείς σε μια παρέα που το μόνο κοινό χαρακτηριστικό είναι η χρήση», σημειώνει, εξιστορώντας το πώς απέκλινε σιγά σιγά.
«Το ένα έφερε το άλλο, δεν το καταλαβαίνεις όταν γίνεται», λέει ο Μιχάλης, ο οποίος έχει βρεθεί αντιμέτωπος με τον νόμο αρκετές φορές.
«Με συνέλαβαν για διακίνηση, κατηγορήθηκα και για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση και αυτό με οδήγησε στις φυλακές».
Όταν πέρασε την πύλη των φυλακών Κορυδαλλού, «υπήρχε φόβος, υπήρχε άγχος», όπως λέει, αφού εκεί «ισχύει η επικράτηση του δυνατότερου».
Παρόμοια είναι η ιστορία του Αλέξη 27 ετών, ο οποίος ξεκίνησε την παραβατική του συμπεριφορά στα 14, μετέχοντας στα επεισόδια που γίνονταν στην μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Ωστόσο, μετά ξεκίνησε η κατηφόρα, με τον ίδιο να ακολουθεί σκοτεινά μονοπάτια.
«Συνέχισα με χουλιγκανισμό και χρήση κάνναβης. Μετά από αυτό ξεκίνησαν και άλλα μονοπάτια», σημειώνει, με τη σύλληψη να μην αργεί να έρθει.
«Την φρίκη την έφαγα όταν πήγα στο δικαστήριο. Συνολικά η ποινή ήταν κοντά στα 15 χρόνια κάθειρξη, από τα οποία έπρεπε να εκτίσω το 1/3».
Και ο Αλέξης κατέληξε στις φυλακές Κορυδαλλού, όπου πέρασε πίσω από τα κάγκελα 22 μήνες.
Όσο για το αν το σωφρονιστικό σύστημα λειτουργεί στην Ελλάδα;
«Σε καμία περίπτωση. Όταν ένας νέος μπει στη φυλακή, το μόνο πράγμα που θα καταφέρει είναι να αποκτήσει γνωριμίες, να κάνει ένα μεταπτυχιακό στην παρανομία».
