Με έναν χρόνο πανδημίας να έχει ήδη περάσει, οι ειδικοί προειδοποιούν για το αποτύπωμα που έχει αφήσει το lockdown στον ψυχισμό των παιδιών και των νέων.
Το σμίξιμο δύο μαθητριών δημοτικού τον Ιανουάριο του 2021 φαντάζει μακρινό. Ήταν η πρώτη μέρα επαναλειτουργίας των σχολείων, που κράτησε όμως μόλις για τέσσερις εβδομάδες.
Είναι η γενιά που μεγαλώνει μέσα στην πανδημία. H γενιά που βίωσε το κλείσιμο των σχολείων, των πανεπιστήμιων, την απαγόρευση της αγκαλιάς, τον περιορισμό της κινητικότητας, την απουσία της διασκέδασης, την απουσία απογευματινών δραστηριοτήτων και τον εγκλεισμό στο σπίτι.
«Σκεφτείτε ότι τα παιδιά που πάνε α’ δημοτικού δεν έχουν γνωρίσει τους συμμαθητές τους. Τα γνωρίσανε μέσα από τις μάσκες, τα βλέπουν με τις μάσκες. Τα μεγαλύτερα δυσκολεύονται στο κομμάτι της προσωπικής τους ζωής», λέει η Άννα Κανδαράκη, κλινική ψυχολόγος.
Οι οθόνες έχουν μπει με σαρωτικό τρόπο στη ζωή όλων, ιδιαίτερα των νέων. Ένας έφηβος, από την αρχή της πανδημίας, περνά κατά μέσο όρο δέκα ώρες μπροστά από μια οθόνη.
Τα μικρότερα παιδιά, πέντε ώρες κατά μέσο όρο καθημερινά. Χάθηκε η κοινωνικότητα, το παιχνίδι, το φλερτ.
«Τα παιδιά και οι έφηβοι έχουν επηρεαστεί. Υπολογίστε για τον ενήλικα ένας χρόνος ζωής δεν είναι πολύ μεγάλος, για το παιδί όμως είναι πολύ μεγάλο διάστημα και μπορεί να εμφανίσει κάποια ψυχική δυσκολία και στην εφηβεία να εμφανίσει ακόμη και κατάθλιψη».
Η γενιά των σπουδών εξ’ αποστάσεως και των ψηφιακών συναναστροφών, όταν επιστρέψει η ζωή, θα έχει αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό την επιφυλακτικότητα, κυρίως για τους ανθρώπους και τις σχέσεις σε όλα τα επίπεδα.
Οι συνθήκες είναι ακόμη πιο δύσκολες για τα παιδιά που προετοιμάζονται για τις πανελλήνιες εξετάσεις.
Οι γονείς πρέπει να είναι δίπλα στα παιδιά τους με τρυφερότητα και αλληλεγγύη. Να τα στηρίξουν, αφού φαίνεται πως εκείνα πλήττονται περισσότερο τελικά, καθώς δεν έχουν καθιερώσει ως ώριμα ενήλικα άτομα τους δικούς τους μηχανισμούς αντιμετώπισης των δυσκολιών.
