Μπορεί τα βλέμματα όλων να είναι στραμμένα στους νέους αθλητές οι οποίοι ετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι οι αθλητές οι οποίοι έχουν γράψει τη δική τους ιστορία και έχουν χαρίσει στη χώρα μας σπουδαίες στιγμές.
«Η αγάπη για το άθλημα ήρθε μετά. Όσο καλύτερα το γνώριζα τόσο πιο πολύ με ενθουσίαζε» λέει ο Δημοσθένης Ταμπάκος, χρυσός και αργυρός Ολυμπιονίκης ενόργανης γυμναστικής.
«Μου έχει αφήσει μια γεύση ευγνωμοσύνης που μπόρεσα να φτάσω ως αθλητής σε τέτοιο επίπεδο» θα πει ο Δημοσθένης Ταμπάκος, ο οποίος, ως κορυφαία του στιγμή, περιγράφει την πρόκρισή του στους Ολυμπιακούς του Σίδνεϋ.
«Πιο δυνατή στιγμή από τους Ολυμπιακούς της Αθήνας ήταν η πρόκριση για το Σίδνεϋ, όπου για πρώτη φορά συμμετείχα σε τελικό».
«Είχα κρεμαστεί από την τηλεόραση και έλεγα στους γονείς μου ‘εγώ θα γίνω σαν και αυτόν’», θα πει ο Λευτέρης Πετρούνιας, χρυσός Ολυμπιονίκης και παγκόσμιος πρωταθλητής στην ενόργανη γυμναστική, για τον κορυφαίο Δημοσθένη Ταμπάκο με τον οποίο αγωνίστηκαν και μαζί.
Παρόμοια και η εμπειρία του Χρήστου Βολικάκη, παγκόσμιου πρωταθλητή ποδηλασίας, ο οποίος όχι μόνο κατάφερε να αγωνιστεί με το ίνδαλμά του, αλλά και να αναδειχθεί νικητής.
«Ήταν ένα όνειρο, είναι μοναδικές στιγμές, αυτές που σου προσφέρει ο πρωταθλητισμός», σημειώνει.
