Πέρασαν 7 χρόνια από τη νύχτα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι μέχρι τη σημερινή ιστορική απόφαση για την εγκληματική οργάνωση. Κεντρικό πρόσωπο η μητέρα του Παύλου, Μάγδα Φύσσα που όλα αυτά τα χρόνια βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο όχι μόνο με το δολοφόνο του παιδιού της αλλά και άλλους χρυσαυγίτες που άλλοτε προκαλούσαν και άλλοτε χλεύαζαν μέσα στη δικαστική αίθουσα.
Στις 17 Σεπτεμβρίου του 2013 ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται στο Κερατσίνι από το μαχαίρι του Γιώργου Ρουπακιά. 14 Οκτωβριου του 2020 ο χρυσαυγίτης δολοφόνος καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη.
Πέρασαν 7 χρόνια από τη δολοφονία και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας μιλούν από μόνοι τους.
Ένας εφιάλτη χωρίς τέλος. Έτσι περιγράφει το βράδυ της δολοφονίας του γιου της η Μάγδα Φύσσα. Είχε καληνυχτίσει το γιο της, με την υπόσχεση ότι το επόμενο πρωί θα έπιναν μαζί καφέ. Δεν τον ξαναείδε ποτέ.
«Ο δολοφόνος ήταν επαγγελματίας και πιάστηκε, το έκανε η Χρυσή Αυγή. Δεν θυμάμαι να αισθάνθηκα τίποτε για το δολοφόνο του παιδιού μου, σκεφτόμουν πώς θα ζήσω χωρίς τον Παύλο.»
Το βράδυ εκείνο ο Ρουπακιάς συλλαμβάνεται στον τόπο του εγκλήματος. Είναι ψύχραιμος, καπνίζει. Έχει εκτελέσει την εντολή που του έχει δοθεί από τα κεντρικά της Χρυσής Αυγής. Ζητά από τον αστυνομικό που τον συνέλαβε να μην το κάνει γιατί… είναι δικός τους. Είναι της Χρυσής Αυγής.
«Του λέω εάν το έχεις κάνει θα φανεί DNA ή αποτυπώματα στο μαχαίρι. Εγώ το έκανα, μην πείτε τίποτα σε κανέναν, είμαι δικός σας. Είμαι της Χρυσής Αυγής, μου είπε».
Στο κρατητήριο ο Γιώργος Ρουπακιάς προσπαθεί να κινητοποιήσει τον μηχανισμό της Χρυσής Αυγής προκειμένου να τον υποστηρίξει.
Φοβάται. Τηλεφωνεί στον πυρηνάρχη Νίκαιας Γιώργο Πατέλη που είχε δώσει την εντολή για το δολοφονικό χτύπημα. Ο Πατέλης μιλά με τον Γιάννη Λαγό, ο οποίος τηλεφωνεί στον Μιχαλολιάκο.
Στη συνέχεια ο Πατέλης επικοινωνεί αρκετές φορές με τον Ρουπακιά. Ο δολοφόνος καταλαβαίνει ότι από αυτό το σημείο και μετά είναι… μόνος του.
«Πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη»
Η Μάγδα Φύσσα γίνεται σύμβολο του αντιφασιστικού κινήματος. Ο Ρουπακιάς και οι όμοιοί του, τη χλευάζουν. Θρασύδειλα και κυνικά της φωνάζουν μέσα στην δικαστική αίθουσα «που είναι ο Παύλος σου τώρα;»
Δεν το βάζει κάτω ούτε για μια στιγμή.
«Δεν ασχολούμαι με τίποτα άλλο. Αυτή είναι η οργάνωση. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή. O αρχηγός, ο Μιχαλολιάκος, έχει την τελική ευθύνη».
Ο δολοφόνος κάθεται στο εδώλιο για να απολογηθεί. Πάντα ήρεμος. Ψυχρός. Στη σκληρή απάνθρωπη φύση του δεν υπάρχει μετάνοια. Προσπαθεί απλώς να αποφύγει τα ισόβια και ισχυρίζεται ότι ο Παύλος Φύσσας τον προκάλεσε
Ρουπακιάς: Έχει γίνει μια απλή ανθρωποκτονία και… το έκαναν…
Πρόεδρος: Δεν μπορείτε ποτέ να λέτε απλή ανθρωποκτονία.
Πολλοί πίστεψαν ότι ο Γιώργος Ρουπακιάς ήταν ένα απλό πειθήνιο όργανο της νεοναζιστικής εγκληματικής οργάνωσης. Ήταν όμως ένας ψυχρός και αμετανόητος εκτελεστής.
Μάγδα Φύσσα, η γυναίκα που παρέμεινε όρθια με υψωμένη τη γροθιά της απέναντι στο τέρας του φασισμού, στο δρόμο του αγώνα της για δικαιοσύνη, κράτησε το βλέμμα της στραμμένο στα… παιδιά.
«Εγώ τον Παύλο μου δεν θα τον φέρω πίσω, παλεύω να καταδικαστούν οι δολοφόνοι και με αυτό τον τρόπο να σωθούν άλλα παιδιά. Να σωθούν αθώα παιδιά!»
«Δεν κερδίζεται έτσι ο φασισμός. Θέλει αγώνα ακόμα έτσι;»
«Κερδίσαμε μια μάχη αλλά στο χέρι σας πια είναι από δω και πέρα».
