Τη δική του, προσωπική μάχη απέναντι στον κορωνοϊό δίνει ένας λοιμωξιολόγος που προσβήθηκε στο γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Τώρα νοσηλεύεται στο ίδιο τμήμα στο οποίο αγωνιζόταν για να σώσει τις ζωές των ασθενών του ενώ το περασμένο Σάββατο βρέθηκε θετική στον ιό ΚΑΙ η σύζυγός του. Όπως θα τον ακούσετε να λέει στο Mega όλα ξεκίνησαν όταν μία Κυριακή σε εφημερία παραβιάστηκε από λάθος το πρωτόκολλο με αποτέλεσμα να γίνει επέκταση των μολύνσεων μέσα στο νοσοκομείο.
«Είναι το άγχος, ο φόβος, λες που θα πάω, πως θα εξελιχθώ, τι θα αφήσεις πίσω σου εάν είσαι ανήμπορος ή βρεθείς σε καμιά μονάδα. Σε πιάνει μια απελπισία γιατί βλέπεις ότι παρατείνεται το νόσημα, σε καταστρέφει λίγο λίγο σε πάει πίσω σε πολλά πράγματα και το τρίτο είναι το αίσθημα της μοναξιάς . Σε ένα χώρο απομονωμένος δεν μπορεί να σε δει κανείς μιλάς μόνο με το τηλέφωνο, ο άλλος είναι απομονωμένος κάπου αλλού και αυτή η απομόνωση φέρνει μόνο απογοήτευση.»
Είναι τα λόγια του 49χρονου λοιμοξιολόγου Ηλία Σκοπελίτη πατέρα ενος 8χρονου κοριτσιού. Έδινε μάχη για να σώσει ζωές στην κλινική covid του Νοσοκομείου Νίκαιας. Τώρα δίνει τη δική του μάχη. Διαγνώστηκε με κορωνοιο στις 26 Σεπτέμβριου και από την περασμένη Πέμπτη νοσηλεύεται στο τμήμα που ο ίδιος παρακολουθούσε ασθενείς με κορονοίό.
«Την έβδομη με όγδοη μέρα άρχισα να βελτιώνομαι λίγο με την έννοια ότι έπεσε ο πυρετός με τα κορτικοειδή που έχουν μπει. Όμως την ενδέκατη προς δωδέκατη ημέρα άρχισα να αντιμετωπίζω μια δυσφορία . Είδα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αισθανόμουν και πολύ κομμένος με τον καινούριο πυρετό που δεν έπεφτε υπό την κορτιζόνη και αναγκάστηκα ήρθα στο νοσοκομείο .»
Kατά τη διάρκεια που βρισκόταν ο ίδιος σε καραντίνα στο σπίτι έπαιρνε όλες τις προφυλάξεις. Όμως το περασμένο, Σάββατο διαγνώστηκε θετική στον ιό και η σύζυγος του.
«Εγώ κόλλησα μέσα στο νοσοκομείο και δεν κόλλησα μόνο εγώ , νωρίτερα από εμένα είχε κολλήσει μία άλλη συνάδελφος και η προϊσταμένη του τμήματος και ακολούθησαν άλλες τέσσερις νοσοκόμες που κολλήσανε εδώ μέσα .»
Για δέκατη πέμπτη μέρα ο Ηλίας Σκοπελιτης δίνει ολομόναχος μάχη με τον ιό . Τον ίδιο αγώνα επίσης μόνη δίνει και η σύζυγος του. Ο μεγάλος του φόβος είναι ο απόηχος και το στίγμα που θα αφήσει η ασθένεια στο σχολικό περίγυρο της οκτάχρονης κόρης του .
«Στη γειτονιά, το παιδί όταν επανέλθουμε ήδη υπάρχουν αναφορές στο σχολείο ξέρανε οι συμμαθητές ότι ο μπαμπάς της δουλεύει στα κόβιντ και θα μας φέρει το κόβιντ μέσα στο σχολείο. Υπήρχαν κάποιες τέτοιες αναφορές φανταστείτε τώρα που το έφερε στα αλήθεια τι έχει να ακουστεί .»
Δεν θέλουμε χειροκροτήματα, θέλουμε γιατρούς
Ο μεγάλος φόβος των υγειονομικών έγινε πραγματικότητα για τον λοιμωξιολόγο Ηλία Σκοπελίτη.
« Για εμάς τους υγειονομικούς δεν είναι μόνο ότι θα αρρωστήσουμε εμείς, είναι οι συνέπειες στην οικογένεια και στον περίγυρο και ένα πράγμα που χρειαζόμαστε δεν είναι τα λεφτά και τα ευχαριστώ και οι ζωγραφιές , κόσμο θέλουμε προσλήψεις ανθρώπους να έρθουν να δουλέψουν στο σύστημα να υπηρετήσουν τώρα στην ανάγκη όχι στα χαρτιά »
Από την πρώτη του Σεπτέμβρη λειτουργεί στο νοσοκομείο της Νίκαιας κλινική κόβιντ , χωρίς όμως όπως λέει ο Ηλίας Σκοπελιτης να υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές .
«Είχαμε κάνει ένα πολύ καλό διαχωρισμό στην αρχή των θετικών με των μη θετικών, όμως αυτό μια Κυριακή παραβιάστηκε. Ήρθαμε για εφημερία και βρήκαμε οκτώ θετικούς μέσα στο χώρο που έπρεπε να μην είναι θετικοί . Από εκεί και μετά έγινε αυτή η μεγάλη επέκταση των μολύνσεων .»
Ο Ηλίας Σκοπελιτης, προσπαθεί από το νοσοκομείο όπου νοσηλεύεται να διαχειριστεί την πρωτόγνωρη κατάσταση που μοιάζει με κακό εφιάλτη, υπογραμμίζοντας πάντα την ανάγκη για ενίσχυση του συστήματος υγείας με προσωπικό .
