Επεισόδιο: Βύρωνας
Περιγραφή:
Ο Βασίλης μάς χαιρετά, κατεβαίνοντας το πεζοπορικό μονοπάτι του Καρέα.
Στον καθαρό αέρα αιωρούνται οι μεθυστικές μυρωδιές από τις ταβέρνες της περιοχής, που σφύζουν από ζωή. Λίγο πιο κάτω, συναντά την κυρία Σακέ, σε μια γειτονιά που εδώ και χρόνια …μυρίζει Αρμενία, αφού κατοικείται από Αρμένιους (και όχι μόνο…) πρόσφυγες. Πίνουν μαζί καφέ και φτιάχνουν αρμένικες ταχινόπιτες.
Στη συνέχεια, αφήνει τη γειτονιά του Καρέα και, μέσα από το δασάκι του Κουταλά, κατηφορίζει προς τα ενδότερα του Βύρωνα για να ζήσει από κοντά τον παλμό του… Στη διαδρομή, περνά δίπλα από τα δημοτικά γήπεδα, όπου νέοι άνθρωποι αθλούνται.
Την ίδια στιγμή, όμως, κάποιοι άλλοι προτιμούν να κάθονται αραχτοί με τους φίλους τους στα καφέ της περιοχής, απολαμβάνοντας το break της ημέρας. ‘Ετσι και ο Βασίλης κάθεται για να απολαύσει ένα φυσικό χυμό, αντλώντας πληροφορίες για τον Βύρωνα από το laptop του.
Συνεχίζει το "οδοιπορικό" του στο παρκάκι Καραολή-Δημητρίου, το οποίο έχει διαμορφωθεί πάνω σε ένα παλιό ρέμα (το "Πήδημα της γριάς").
Σειρά έχει η αγορά του Βύρωνα, που έχει τον αέρα της παλιάς Αθήνας! Εδώ ψωνίζει όλα τα καλά: τυρί, γαρίδες, κρέας, λαχανικά και μαγειρεύει επί τόπου, έξω από ένα μανάβικο, γαρίδες με κοφτό χυλοπιτάκι, ενώ ο κόσμος σταματά για να τον χαιρετήσει και να δοκιμάσει το φαγητό του.
Συνεχίζει τη βόλτα του στην πλατεία Αγίου Λαζάρου και μας μιλά για το πώς ήταν ο Βύρωνας πριν χρόνια. Το εκκλησάκι του Αγίου Λαζάρου μπορεί να υπάρχει ακόμα, αλλά πλέον είναι περιτριγυρισμένο από καφετέριες και ψησταριές για απαιτητικούς.
Πηγαίνοντας και πάλι πίσω στην ιστορία, μας μιλά για τους πρόσφυγες που ήρθαν εδώ από τη Μικρά Ασία το 1923 και τα προσφυγικά σπίτια της περιοχής, που είναι πλέον στριμωγμένα ανάμεσα σε ψηλές πολυκατοικίες. Εδώ μπορείς να δεις το παλιό και το νέο πρόσωπο του Βύρωνα!
Στη συνέχεια, βρίσκεται στην πλατεία Εθνικής Αντιστάσεως -ή πλατεία Ταπητουργείου όπως την ξέρουν οι Βυρωνιώτες- όπου συναντά ένα χορευτικό συγκρότημα και χορεύει μαζί του!… Μην σας φανεί καθόλου παράξενο λοιπόν αν, μέρα μεσημέρι, περνώντας από κάποια πλατεία της περιοχής, πέσετε και εσείς πάνω σε δέκα καλλονές που χορεύουν τσα τσα! Εδώ και λίγα χρόνια, κάθε φθινόπωρο, οι Βυρωνιώτες γιορτάζουν και του δίνουν να καταλάβει!
Ο χορός φαίνεται να του αρέσει πολύ, όμως θέλει να δει από κοντά πώς είναι ένας αργαλειός και έτσι φτάνει στο παλιό ταπητουργείο, όπου μας δείχνει, μαζί με την ιδιοκτήτρια, την κυρία Ξένια, χαλιά και σχέδια από το 1923. Στον επάνω όροφο του ταπητουργείου, κάνει πρόβα η θεατρική ομάδα του Δήμου. Ο Βασίλης αναρωτιέται αν θα μπορούσε να γίνει ηθοποιός. Ποιος θα μπορούσε να του δώσει καλύτερη απάντηση στην ερώτησή του από τη μοναδική φίλη τού Marlon Brando στην Ελλάδα, την κυρία Ροζίτα Σώκου.
Φτάνει στο σπίτι της και η κουβέντα που κάνουν γίνεται αφορμή για να μαγειρέψουν, στο μπαλκόνι της, ένα γνήσιο ιταλικό ριζότο και σπαράγγια με γαλλική σως, ενώ εκείνη του λέει ιστορίες από τη ζωή της…
‘Εχει σχεδόν βραδιάσει και αποχαιρετά την κα Σώκου για να πάει στο Κέντρο Χορού της Ισιδώρας Ντάνκαν. Εκεί συναντά την πρόεδρο του κέντρου και μαθαίνει για τη ζωή και το έργο της χορογράφου, αλλά και του κέντρου.
Ο Βασίλης μάς καληνυχτίζει από το Θέατρο Βράχων, ανάμεσα στον κόσμο, τρώγοντας "βρώμικο" μετά το τέλος μιας συναυλίας.
Συντελεστές:
Παρουσίαση : Βασίλης Καλλίδης
Αρχισυνταξία : Ελένη Ψυχούλη
Σκηνοθεσία : Κώστας Αυγέρης
Εκτέλεση Παραγωγής : TNT
