Με τον καρκίνο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς στην πρόσβασή τους στις δομές υγείας και τις θεραπείες ασχολείται σήμερα Σάββατο η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita» με τον Μιχάλη Κεφαλογιάννη και καλεσμένη τη Δώρα Τσαμπάζη.
Η σύζυγος του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη, που «έφυγε» από καρκίνο, μιλάμε για την περιπέτεια υγείας του συζύγου της.
«Είναι ένα πρόβλημα υγείας το οποίο υπάρχει σε κάθε οικογένεια. Ο Αλέξανδρος κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά στο σώμα του όταν άρχισε να έχει ένα μούδιασμα στο δεξί του πόδι. Καταλήγουμε με μια μαγνητική εγκεφάλου η οποία δείχνει ότι υπάρχει ένας όγκος που στην αρχή δεν γνωρίζαμε αν είναι καλοήθης ή κακοήθης. Γίνεται μια επέμβαση, αφαιρείται ο όγκος και βγαίνει η βιοψία ότι είναι ήδη μεταστατικός καρκίνος».
Η ίδια, περιγράφοντας την περιπέτεια υγείας του συζύγου της, υπογραμμίζει τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν.
«Αν γινόταν εξαρχής η σωστή διάγνωση ίσως να μην κάναμε θεραπείες οι οποίες είχαν να κάνουν με καρκίνο του πνεύμονα και να εστιάζαμε σε άλλες θεραπείες. Είναι ένα σοκ η διάγνωση. Ξαφνικά η λέξη ογκολόγος που κανείς δε θέλει να την πει, θα μπει στη ζωή σου. Είσαι σε ένα χάσιμο, μια αναστάτωση».
«Ο καρκίνος είναι ένα νόσημα που όταν δεν το διαγιγνώσκεις ασυμπτωματικά και αρχίσει και δίνει συμπτώματα, τα συμπτώματα αυτά δεν είναι ειδικά, αντιστοιχούν σε πολλές παθήσεις», λέει από την πλευρά του ο Κωνσταντίνος Συρίγος, καθηγητής παθολογίας και ογκολογίας παν. Αθηνών.
«Και ο ασθενής ελπίζει ότι μάλλον δεν είναι καρκίνος, αλλά πολλές φορές και ο γιατρός. Κάνει περιττές εξετάσεις με αποτέλεσμα να χάνεται πολύς χρόνος. Ο γενικός γιατρός είναι αυτός που πρέπει να το υποψιαστεί και πολύ συχνά δε γίνεται αυτό».
Όπως λέει ο κ. Συρίγος αλλά και η Δώρα Τσαμπάζη ο κορωνοϊός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη θεραπεία ασθενών με καρκίνο, αφού τόσο οι θεραπείες όσο και οι διαγνώσεις πήγαν πίσω εξαιτίας της πανδημίας.
«Όσον αφορά τον καρκίνο, η πανδημία θα αυξήσει την επόμενη δεκαετία την θνησιμότητα για όλες τις μορφές κατά 20%».
Σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση του καρκίνου παίζει ο χρόνος διάγνωσης της όποιας μορφής και η αρχή της κάθε θεραπείας, ενώ ζήτημα προκύπτει και με το κόστος που προκύπτει για κάθε ασθενή.
«Έχουμε εξαιρετικούς επιστήμονες, έχουμε πρόσβαση σε φάρμακα καινοτόμα και πολύ ακριβά, δε μας βοηθάει το περιβάλλον το ιατροκοινωνικό για να τα παρέχουμε αυτά ισότιμα σε όλους τους αρρώστους».
