Ο χαλβάς έχει πολύ μεγάλη ιστορία. Ξεκινάει από το 1922 με τη μικρασιατική καταστροφή που έρχεται στην Ελλάδα γιατί μέχρι τότε ήταν άγνωστος.
Στο «Ακόμα Δεν Είδες Τίποτα» μίλησε ο Νίκος Γαβρίλης, ιδιοκτήτης εργαστήριου.
«Οι προσφυγές έφτιαξαν παράγκες. Μια από τις παράγκες αυτές ήταν και η παράγκα του χαλβά. Υπάρχουν πολλά είδη χαλβά εκτός από τον κλασσικό. Υπάρχει με σοκολάτα φουντούκι, με σοκολάτα αμύγδαλο, με κράνμπερι, με φιστίκι Αιγίνης, με λευκή σοκολάτα και χαρουπόμελο. Επιπλέον υπάρχει ένας χαλβάς με ξυλιτόλη που είναι ο καταλληλότερος για τους διαβητικούς. Ο κόσμος τρώει χαλβά δυστυχώς κυρίως στην περίοδο της νηστείας. Ένας χαλβάς ο οποίος δεν έχει πρόσθετα είναι καλύτερης ποιότητας. Παίζουν βέβαια ρολό και οι πρώτες ύλες».
Αναφέρει πως η διαδικασία παρασκευής του χαλβά ξεκινάει με το σιρόπι που γίνεται καραμέλα και στη συνέχεια το αναμιγνύεται με το ταχίνι. Ζυμώνεται και αποκτά την τελική του μορφή.
«Ο χαλβάς Δραπετσώνας δεν συμβιβάζεται όσον αφορά την ποιότητα. Ασχολούμαι σαράντα χρόνια με το χαλβά γιατί οι μεγάλοι έρωτες έρχονται χωρίς να τους περιμένεις».
