Η Ελίνα Παπίλα, ραδιοφωνική παραγωγός και ο Γιώργος Χρούσος, Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας Vita» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τα προβλήματα προσαρμογής των γενιών του διαδικτύου.
Η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας vita» αναλύει για τις γενιές του διαδικτύου, τα άγχη και τις δυσκολίες τους να προσαρμοστούν στην πραγματική ζωή.
Ο Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας Γιώργος Χρούσος εξηγεί στην εκπομπή πως πέρα από τις θεωρητικές συζητήσεις υπάρχουν πλέον και μελέτες που το επιβεβαιώνουν.
Η ραδιοφωνική παραγωγός Ελίνα Παπίλα, μητέρα τριών παιδιών, καλεσμένη του Μιχάλη Κεφαλογιάννη, μοιράζεται τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της και μιλά για τις διαφορές που έχει διαπιστώσει μεταξύ νεότερων και παλαιότερων γενεών.
Δεδομένου ότι τα παιδιά της ραδιοφωνικής παραγωγού ανήκουν στη γενιά του διαδικτύου υπάρχουν πράγματα που την προβληματίζουν.
«Όλα έχουν γίνει ψηφιακά. Οι γενιές του διαδικτύου περισσότερο με προβληματίζουν παρά με κάνουν να αισθάνομαι καλά. Αλλά δεν θέλω και να δαιμονοποιώ το διαδίκτυο, γιατί πρέπει τα παιδιά να τα έχουν καλά μαζί του γιατί θα το βρουν μπροστά τους και σε μεγαλύτερη ηλικία» επεσήμανε αρχικά η Ελίνα Παπίλα.
Και συμπλήρωσε: «Αυτό που έχω αντιληφθεί εγώ από την γενιά του διαδικτύου είναι ότι εκφράζεται κατά 90% γραπτά. Σε μεγάλο βαθμό αυτές οι γενιές είναι απρόσωπες, ψηφιακές και είναι η γενιά των trends και των emoji».
Ο Ομότιμος Καθηγητής Παιδιατρικής και Ενδοκρινολογίας Γιώργος Χρούσος εξήγησε:
«Έχουμε τις δύο γενιές του διαδικτύου: η μία είναι η «γενιά Z», που γεννήθηκε από το 1997 – 2012, και μετά είναι η «γενιά Α», που είναι από το 2012 μέχρι σήμερα. Τα παιδιά αυτά πια παίζουν λιγότερο. Αν οι γονείς δεν τα πάνε σε κάποιο μέρος να παίξουν, τότε αυτά τα παιδιά δεν παίζουν. Η ανθρωπότητα μεγάλωσε με το παιχνίδι έτσι τα παιδιά μαθαίνουν, αλλά και λειτουργούν και συναισθηματικά. Το πρόβλημα είναι ότι τα παιδάκια επειδή οι μαμάδες δουλεύουν δεν φτιάχνουν σωστό δεσμό. Εν συνεχεία πολλά παιδιά πηγαίνουν σε σταθμούς, όπου εκεί δεν παίρνουν καλά ερεθίσματα. Κατ΄ανάγκην πρέπει να βελτιώσουμε τους παιδικούς σταθμούς».
Σήμερα στα παιδιά οι πληροφορίες έρχονται γρήγορα και είναι εναλλασσόμενες, με αποτέλεσμα να μην εμβαθύνουν και να μην μαθαίνουν ουσιαστικά. Διαδέχεται το ένα ερέθισμα το άλλο με συνέπεια να μην σταθεροποιούνται κάπου. Αυτό επηρεάζει και την δημιουργικότητα, καθώς η σκέψη πηγαίνει πέρα – δώθε λόγω των εναλλασσόμενων πληροφορίων.
Γιατί οι ψηφιακές γενιές κατακλύζονται από άγχος και μελαγχολία;
Σήμερα τα παιδιά είναι ανέτοιμα για την ζωή έξω, επεσήμανε ο κ. Χρούσος και συμπλήρωσε:
«Μελέτες που έχουν γίνει στην Αμερική έχουν δείξει ότι αν το παιδί βγαίνει έξω για δραστηριότητες και βλέπει πράσινο, λειτουργεί αντίθετα και το φτιάχνει. Στην Αμερική βρήκαν ότι όσο πιο πολύ κάνει σπορ ένα παιδί, τόσο μειώνεται η κατάθλιψη».
Τα παιδιά της ψηφιακής γενιάς όταν πηγαίνουν στο κολέγιο έχουν μεγάλο πρόβλημα προσαρμογής. Αυξάνει η κατάθλιψη και το άγχος και πολλά παιδιά τα εγκαταλείπουν και επιστρέφουν στο σπίτι τους. Αιτία για όλο αυτό είναι , όπως επεξήγησε ο ομότιμος καθηγητής, είναι ότι τους στρεσάρει το πρωτόγνωρο κοινωνικό περιβάλλον, που δεν το είχαν ζήσει νωρίτερα.
Μπορούν οι γονείς να βάλουν όρια στον ψηφιακό κόσμο των παιδιών;
Η προτροπή του καθηγητή προς τους γονείς είναι να μπουν όρια, ώστε να μην κινδυνεύσουν τα παιδιά, αλλά κατά τ΄άλλα καλό είναι οι γονείς να είναι ανεκτικοί.
Οι γονείς που επιθυμούν να απομακρύνουν τα παιδιά από τον ψηφιακό κόσμο είναι σημαντικό να παίρνουν τα παιδιά και να τα πηγαίνουν βόλτα ή και να τα εγγράφουν σε αθλητικούς συλλόγους, καθώς όλα αυτά εκθέτουν τα παιδιά στον ανθρώπινο περίγυρο, εκτός από τον οικογενειακό.
Πώς ένα αγχωμένο παιδί γίνεται επιθετικό;
«Όταν δεχόμαστε ένα στρεσογόνο ερέθισμα, διεγείρεται το σύστημα του στρες μέσα στον εγκέφαλο. Αυτό μας διεγείρει και μας βάζει σε εγρήγορση, ώστε να ανταπεξέλθουμε στην δυσκολία, ωστόσο πρέπει να είναι περιορισμένο. Δυστυχώς, όμως σήμερα έχουμε με τον σύγχρονο τρόπο ζωής ένα μόνιμο στρες, δηλαδή το χρόνιο άγχος», σημείωσε ο ομότιμος καθηγητής.
Μάλιστα, πολλά παιδιά σήμερα είναι εκτεθειμένα στο χρόνιο στρες πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει εναλλαγή των συναισθημάτων θυμού – φόβου – παράλυσης.
