«Ο προσγειωμένος δεν χάνει ποτέ. Και λίγη ταπεινότητα, δεν βλάπτει».
Αυτό ήταν ο Βασίλης Καρράς. Παρότι κορυφαίος στο είδος του, ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Όσοι τον συνάντησαν, διάσημοι και μη, το πρώτο που έχουν να πουν είναι για την ντομπροσύνη και την απλότητά του.
Το Κοκκινοχώρι Καβάλας που μεγάλωσε, δεν το ξέχασε ποτέ. Με κάθε ευκαιρία, σχεδόν καθημερινά όταν ήταν στη Θεσσαλονίκη, πήγαινε με το αυτοκίνητο το πρωί για καφέ να δει τους συγχωριανούς του και πίσω μετά στη φάρμα του.
Η ιστορία με τα παιδιά από τη Βέροια που διηγήθηκε ο Μάνος Ξυδούς των «Πυξ Λαξ», αποκαλύπτει την τεράστια ανθρωπιά του. Πήγαν στο καμαρίνι και του ζήτησαν συμβουλές για μια συναυλία που θα έκαναν για να μαζέψουν χρήματα για παιδιά με ειδικές ανάγκες.
«Με πόσα έσοδα θα είστε ικανοποιημένοι», ρώτησε ο Καρράς. «Με 300.000 δραχμές» του απάντησαν και εκείνος αμέσως ζήτησε από συνεργάτη του να κόψει μια επιταγή ενός εκατομμυρίου, λέγοντας στο παιδί που του την έδωσε «αν μάθει κανείς τίποτα, θα σου κόψω το λαρύγγι».
Η πορεία του
Από την εφηβεία του έκανε πολλές δουλειές αλλά βασικά εργαζόταν σε συνεργείο αυτοκινήτων. Ίσως έτσι εξηγείται η μεγάλη αγάπη που είχε για τα αυτοκίνητα αντίκες φτιάχνοντας μια σπάνια συλλογή.
Την επιτυχία την κυνήγησε ακολουθώντας τη συμβουλή του Πρόδρομου Τσαουσάκη όταν στα 22 του συνεργάστηκαν στη νύχτα.
«Η μαγκιά είναι να μπεις στο σπίτι του κόσμου και το κλειδί είναι το τραγούδι», του είχε πει.
Όταν κατέβηκε στην Αθήνα, παρά την επιτυχία που είχε κάνει με το «Νύχτα Ξελογιάστρα», δεν τον πίστευαν οι δισκογραφικές εταιρείες.
Ο σπουδαίος συνθέτης Αλέκος Χρυσοβέργης ήταν που, όταν του έδωσαν δύο κασέτες με δύο λαϊκές φωνές από τη Θεσσαλονίκη, διάλεξε τον Καρρά, ο οποίος είπε τα τραγούδια στο στούντιο με τη μία και ήρθαν τεράστιες επιτυχίες: «Λέγε ό,τι θες» το ’91, «Δεν πάω πουθενά» το ’92, «Χρέωσέ το σε μένα» το ’94.
Συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους μεγάλους, αλλά το σχήμα με τον Τόλη Βοσκόπουλο ήταν ανεπανάληπτο.
«Με τον Τόλη πέρασα πάρα πολύ ωραία, πέρασα καταπληκτικά», είχε πει ο ίδιος.
Με τον Πασχάλη Τερζή ήταν αχώριστοι φίλοι, ενώ τον Παντελή Παντελίδη τον είχε σαν γιο του, γιατί, όπως έχει πει ο ίδιος, του θύμιζε τον εαυτό του όταν ήταν μικρός.
Ο «ειλικρινής από τον παραμυθά, φαίνεται στο πρόσωπο» έλεγε και όσοι τον γνώρισαν ξέρουν πως είτε μιλάμε για τον Βασίλη, είτε για τον «Σκύλο», είτε για τον «Άρχοντα της Καψούρας», ο Βασίλης Καρράς ήταν αυτό που έβλεπες και άκουγες.
Αυθεντικός.
