Η ροζ ελληνική σημαία σε έκθεση στο Γενικό Προξενείο της χώρας μας στη Νέα Υόρκη, αποσύρθηκε μετά την παρέμβαση Γεραπετρίτη.
«Προφανώς πάντοτε εμείς προστατεύουμε την ελευθερία της τέχνης. Υπάρχουν όμως και πράγματα που είναι πάνω από όλα, είναι ιερά και πάνω από την τέχνη. Η ελληνική σημαία είναι το σύμβολο του έθνους και πρέπει να εξαιρείται», είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης.
Την ίδια ώρα, από την άλλη πλευρά, ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Δημήτρης Καιρίδης, μιλώντας στα «Παραπολιτικά 90,1» είπε:
«Δεν το έχω παρακολουθήσει αλλά θα πρέπει να κατανοούμε την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης και να μην τα συγχέουμε. Οι καλλιτέχνες έχουν μια ελευθερία και καλά την έχουνε».
Η καλλιτέχνης Γεωργία Λαλέ από την μεριά της έκανε λόγω για παρερμηνεία του έργου της.
«Λυπάμαι που η δουλειά μου παρερμηνεύτηκε. Τα θύματα γυναικοκτονιών είναι ηρωίδες του αγώνα για ελευθερία και ζωή, τόσο στην Ελλάδα, όσο και διεθνώς».
Πολιτική κόντρα της κυβέρνησης με ΣΥΡΙΖΑ, Νέα Αριστερά, Νίκη
Για το έργο ξέσπασε πολιτική κόντρα, με τον Στέφανο Κασσελάκη να επιτίθεται στην κυβέρνηση παραθέτοντας αντίστοιχο έργο με την αμερικανική σημαία.
«Η τέχνη επιτρέπεται να ‘παίζει’ ακόμη και με τα χρώματα των εθνικών συμβόλων, όταν θέλει να μεταφέρει ένα μήνυμα, από την αντίθεσή της στον ρατσισμό μέχρι την ενδοοικογενειακή βία. Αντίθετα, η εξωτερική πολιτική της χώρας μας δεν επιτρέπεται να παίζει με τα εθνικά θέματα ‘υποκλινόμενη’,κυριολεκτικά και μεταφορικά, διότι αυτό είναι που προσβάλλει στην πράξη τα εθνικά μας χρώματα. Η φωτογραφία από διάσημο έργο τέχνης, που δημιουργήθηκε πριν από 33 χρόνια. Δεν περιμένω από τον κ. Γεραπετρίτη να υποκλιθεί μπροστά στην τέχνη, αλλά τουλάχιστον ας την αφήσει στην ησυχία της», ανέφερε ο Στέφανος Κασσελάκης.
Για τη σημαία των ΗΠΑ, που τα χρώματά της έχουν αντικατασταθεί από τα χρώματα κίνησης για τα δικαιώματα των αφροαμερικανών, το ΜΟΜΑ γράφει:
«Η εγκατάσταση παρουσίαζε αφροαμερικανική σημαία μαζί με τις σημαίες της Νότιας Κορέας και της Υεμένης. Καθεμία από τις σημαίες ήταν κρεμασμένη πάνω από ένα δοχείο πετρελαίου που περιείχε ένα κομμάτι πάγου που έλιωνε σταδιακά – μια πονηρή ανατροπή στους ανταγωνισμούς που υπήρχαν μεταξύ των τριών κοινοτήτων, σχετικά με την ιδιοκτησία καταστημάτων σε όλη τη Νέα Υόρκη».
Νωρίτερα, ο Δημήτρης Νατσιός είχε επιτεθεί στην κυβέρνηση από το βήμα της Βουλής. Στην κόντρα παρών έδωσε και η Νέα Αριστερά, ζητώντας να επανατοποθετηθεί η σημαία.
Τι λέει το ΥΠΕΞ
Θέση στο ζήτημα, παίρνει το ΥΠΕΞ, πηγές του οποίου αναφέρουν στο MEGA πως η απόφαση για απόσυρση του έργου τέχνης είχε ληφθεί πριν την παρέμβαση του Δημήτρη Νατσιού στη Βουλή.
Επισημαίνουν πως οι αντιδράσεις που έλαβαν από την ομογένεια ήταν έντονες και πως η απόφαση για απόσυρσή του δεν είναι λογοκρισία ούτε παρέμβαση στην ελευθέρια του καλλιτέχνη, ωστόσο υπάρχει η διαφορά με τα κρατικά σύμβολα στα κρατικά κτίρια.
Τα εθνικά σύμβολα πρέπει να είναι ακέραια λένε από το ΥΠΕΞ, τονίζοντας ότι δεν έγινε σχόλιο για το έργο της καλλιτέχνη.
«Δεν είναι η ελληνική σημαία»
Για το ζήτημα που έχει προκύψει, μιλά και ο Μάνος Στεφανίδης, κριτικός τέχνης, ομότιμος καθηγητής στο ΕΚΠΑ και συνεργάτης της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ».
«Είναι το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Αθήνας δημόσιο κτίριο; Εκεί λοιπόν υπάρχει μια ξεσκισμένη ελληνική σημαία πάνω σε μια γερμανική».
Όπως λέει ο ίδιος για το έργο της Γεωργία Λαλέ:
«Δεν είναι η ελληνική σημαία, είναι χοντρό λάθος να λεμέ ότι αυτό το έργο είναι η ελληνική σημαία. Είναι ένα σχόλιο πάνω στην ελληνική σημαία. Είναι αστείο να μιλάμε για τέτοια θέματα το 2023. Ξέρω τη Γεωργία Λαλέ, είναι μια πολύ διακεκριμένη καλλιτέχνις. Έκανε ένα πολύ τρυφερό έργο. Δεν είναι παραποίηση της σημαίας, ούτε προσβολή εθνικού συμβόλου».
Ο κ. Στεφανίδης συμπληρώνει:
«Η πατρίδα ανήκει σε όλους μας. (…) Ένας δημιουργός δικαιούται να κάνει ένα σχόλιο. (…) Είναι απαράδεκτο (σ.σ. η παρέμβαση Γεραπετρίτη), αυτά τα κάνουν τα αυταρχικά καθεστώτα. Η ελληνική δημοκρατία δε φοβάται τίποτα. (…) Αυτό το έργο μπορεί να αρέσει ή και όχι αλλά δεν κάνουμε λογοκρισία στα έργα τέχνης, είναι η τελευταία μας ευκαιρία για ελευθερία».
Υπογραμμίζει ότι εφόσον αποφάσισε να φιλοξενήσει την έκθεση, θα έπρεπε να σεβαστεί όλα τα έργα της και συμπληρώνει:
«Η αντίδραση ήταν μάλλον από τη Βουλή και από κάποια ακροδεξιά στοιχεία. Η ελληνική δημοκρατία έχει φτάσει σε μια τέτοια ωριμότητα για να μην ακούει ούτε τους ακροδεξιούς, ούτε τους φασίστες, ούτε τις παραθρησκευτικές οργανώσεις, ούτε τους φοβικούς κάθε είδους. Το ιερό μας σύμβολο δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. (…) Μπορεί να είναι άστοχο (σ.σ. το έργο) αλλά για όνομα του Θεού. (…) Είναι μίζερο και επαρχιώτικο το να κατεβάσεις με ένα τηλέφωνο ένα έργο τέχνης. Λογοκρισία σήμερα στην εποχή μας;».
