Στον καναπέ της «Ελένης» έκατσε το μεσημέρι της Παρασκευής η Βάσια Παναγοπούλου.
Η αγαπημένη ηθοποιός, η οποία πρωταγωνιστεί στην επιτυχημένη σειρά του MEGA, η οποία διανύει την τρίτη της σεζόν, «Η Γη της Ελιάς», μίλησε για την προσωπική της ζωή και την καριέρα της.
«Με αγχώνει ο χρόνος τόσο όσο»
«Να υποδεχτώ το κορίτσι αυτό, τη φίλη μου, αυτό το πολύ γνωστό και αγαπητό πρόσωπο που έχει πάντα ένα χαμόγελο. Αν ένα πράγμα σε χαρακτηρίζει είναι το γλυκό σου γέλιο», είπε η Ελένη Μενεγάκη υποδεχόμενη την καλεσμένη της.
Ξεκινώντας την κουβέντα τους αναφέρθηκαν στον χρόνο και το αποτύπωμά του.
«Όταν βλέπω τον εαυτό μου πιο μικρή, όταν πρωτοξεκίναγα, λέω τι τέρας ήμουν. Δεν υπήρξα από τα κορίτσια, αυτή η γενιά του Δαλιανίδη τα κορίτσια που έβγαλε ο Γιάννης, δεν ήμουν αυτό που έλεγες ‘α, να μια όμορφη κοπέλα να πέσω κάτω ξερός’. Ήμουν μια συμπαθητική κοπέλα με συμπαθητική εμφάνιση αλλά αυτό εμένα δε με πείραζε γιατί δε με ενδιέφερε να είμαι sex symbol. Μεγαλώνοντας, μου αρέσει ο εαυτός μου, πιο πολύ μου αρέσω τώρα. Με αγχώνει ο χρόνος τόσο όσο».
Η ίδια συμπλήρωσε πως:
«Δεν έχω χρόνο για μένα ποτέ γιατί έχω δύο παιδιά, για το γύρισμα λείπω αρκετά, οπότε όταν είμαι άνευ γυρίσματος είμαι στο σπίτι και σε αυτά τα δύο παιδιά. Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να φτάσουν τα πράγματα σε οριακό σημείο (σ.σ. για να έχω προσωπικό χρόνο). Στη ζωή μου δε θέλω ούτε να βάφομαι, δε με ενδιαφέρει. Nα νοιαζόμαστε για τον εαυτό μας μέχρι ενός σημείου».
«Η συνθήκη με τη ‘Γη της Ελιάς’ που άλλαξε λίγο έως πολύ την ισορροπία στο σπίτι, λόγω των γυρισμάτων που είναι πολύωρα και πολλές φορές χρειάζεται να λείψω εκτός Αθήνας και Ελλάδας, έδωσε την ευκαιρία στα δύο αγόρια να επαναπροσδιορίσουν τα θέλω τους και το τι μπορούν να καταφέρουν μόνοι τους χωρίς εμένα», αναφέρει ενώ για την ίδια σημειώνει:
«Αναγκάστηκα από μικρή να στηριχτώ στα δικά μου πόδια και μου αρέσει αυτό, έτσι συνήθισα γι’ αυτό και δε φοβάμαι τα χρόνια που θα έρθουν γιατί κάνω μια δουλειά που την αγαπάω και θεωρώ ότι θα συνεχίσω να την κάνω. Η μόνη αγωνία για το μέλλον είναι να μπορώ να είμαι δημιουργική και να μην σταματήσει αυτό να υπάρχει».
Για τη «Γη της Ελιάς»
Μιλώντας για τη «Γη της Ελιάς» και τον ρόλο της Ασπασίας αναφέρει:
«Έχει να γίνει της τρελής από εδώ και πέρα. Η Βάνα Δημητρίου που γράφει το σενάριο έχει καταφέρει και έχει φτιάξει αληθινούς χαρακτήρες. Η Ασπασία δεν είναι το θύμα. Είναι ένας κανονικός άνθρωπος που έχει κάνει και τα λάθη της. Με κάποια έννοια τον έχει απατήσει. Ναι μεν της προέκυψε μια σχέση όταν για ένα διάστημα είχαν χωρίσει, όμως έμεινε έγκυος, δεν ήξερε ποιανού είναι το παιδί, φοβούμενη μη μάθει την αλήθεια, δεν το έψαξε ούτε η ίδια. Το μαθαίνουμε όταν σκαλίζοντας τα πράγματα του άνδρα της η Χάιδω βρίσκει φωτογραφίες της Ασπασίας και τη φωνάζει στο σπίτι και τη βάζει κάτω και της λέει ‘μήπως η Ειρήνη είναι παιδί του άντρα του δικού μου;’. Και μετά το τεστ DNA αποκαλύπτεται ότι είναι παιδί του άντρα της Χάιδως.
»Η Ασπασία έχει ένα μυστικό που το κουβαλάει χρόνια. Είναι ο τύπος που ερωτεύτηκε αυτόν, παράτησε τις σπουδές της, τον παντρεύτηκε και είπε εγώ θα κάνω με αυτόν οικογένεια. Ο Δημοσθένης είναι ένας αληθινός ήρωας γιατί, μπορεί να είναι ένα κάθαρμα του κερατά, αλλά έχει και στιγμές που θα τον δεις να βουρκώνει. Έχει μέσα του και ψήγματα ψυχής. Θα τον δείτε τώρα που θα πάθει την πλάκα της ζωής του, όταν την Ασπασία θα την πάρει τηλέφωνο η Ξένια και θα της πει ‘έλα να δεις πού έχει την γκόμενά του ο άντρας σου’ που είναι ό,τι πιο χυδαίο, αλλά συμβαίνει. Όταν η Ασπασία θα μάθει την αλήθεια και θα τη δει έγκυο, θα γυρίσει σπίτι της και θα ζητήσει από τον Δημοσθένη τον λόγο. Και εκεί θα γυρίσει και θα της πει ‘σε πληρώνω με το ίδιο νόμισα, μου έφερες ένα παιδί που το μεγάλωσα ενώ δεν ήταν δικό μου, θα μεγαλώσεις τώρα αυτό’. Η Ασπασία δε θα το δεχτεί αυτό, θα σηκωθεί και θα φύγει από το σπίτι. Πηγαίνει να συγκατοικήσει με την Αρετή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Θα είναι τόσο μεγάλη η κόντρα που θα ανοίξει, που θα κονταροχτυπηθούν και για το πώς θα βγει αυτό το διαζύγιο».
Όπως λέει η ίδια:
«Θα γίνει μεγάλος καυγάς, δεν το δέχεται γιατί υπάρχει και αξιοπρέπεια. Η αλήθεια είναι ότι έρχεται κάποια στιγμή που ό,τι και να έχουμε προσπαθήσει να κουκουλώσουμε ή να κρύψουμε κάτω από το χαλί, θα βγει. Πρέπει να πληρώνουμε, είναι νομοτελειακό αυτό. Ο Δημοσθένης δρα σαν να μην έχει υπάρξει παρελθόν, σαν να μην έχει λερωμένη τη φωλιά του, σαν να μην κρύβει ένα πολύ ένοχο μυστικό γιατί αυτός ξέρει γιατί σκοτώθηκε ο γιος του και ξέρει και ποιος τον σκότωσε».
Και συμπληρώνει:
«Η Ασπασία η καημένη είναι κολλημένη, είναι στο μυαλό της, νιώθει ότι επειδή έχει πάρει την καρδιά του γιου της, με κάποιο τρόπο ο γιος της υπάρχει και είναι τόσο μεγάλος ο πόνος που έχει τραβήξει που η μόνη της παρηγοριά είναι ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που κυκλοφορεί και έχει την καρδιά του γιου της και θέλει αυτός ο άνθρωπος να ζήσει τη ζωή που θα ζούσε ο γιος της».
