Το νέο blockbuster του Ρίντλεϊ Σκοτ, «Ναπολέων», αφηγείται την ιστορία της ζωής του Γάλλου αυτοκράτορα και τη σκοτεινή πλευρά του γάμου του με την Ιωσηφίνα.
«Η Γαλλία, ο στρατός, η Ιωσηφίνα». Αυτά ήταν, υποτίθεται, τα τελευταία λόγια του Ναπολέοντα Βοναπάρτη όταν πέθανε στο νησί της Αγίας Ελένης, ένα από τα πιο απομονωμένα εδάφη στον κόσμο, στο οποίο είχε εξοριστεί μετά την ήττα και την εκθρόνιση του ως αυτοκράτορας της Γαλλίας.
Τρεις λέξεις που συνέβαλαν στο να μυθοποιηθεί η σχέση του στρατηγού με τη σύζυγό του, με την οποία έζησε 13 χρόνια. Όπως και τα παθιασμένα γράμματα που της έστελνε από την Ιταλία, όπου πήγε στην πρώτη του μεγάλη εκστρατεία, μετά τον γάμο του, γεμάτα έρωτα και ερωτισμό.
Φαίνεται, ωστόσο, ότι παρά τον μύθο, η υποτιθέμενη μεγάλη ιστορία αγάπης μεταξύ του Ναπολέοντα και της Ιωσηφίνας ήταν πάντα περισσότερο προπαγάνδα παρά πραγματικότητα.
Πολλοί μελετητές και ιστορικοί έχουν διαψεύσει την επίσημη ιστορία που πάντα πουλούσε στο ναπολεόντειο καθεστώς: Αυτή που έλεγε ότι ενώ ο ήρωας θριάμβευε στο πεδίο της μάχης εναντίον των εχθρών της Δημοκρατίας, η Ιωσηφίνα, η ερωμένη του και γλυκιά σύζυγός του, τον περίμενε στο Παρίσι, λαχταρώντας τον από μακριά, κεντώντας τη μέρα και κλαίγοντας τη νύχτα, όπως η αγαπημένη Πηνελόπη του Οδυσσέα.
Η αρχή ενός θυελλώδους ρομάντζου
Ο Ναπολέων και η Ιωσηφίνα γνωρίστηκαν στα πολυσύχναστα, ελευθεριάζοντα σαλόνια του 1795, όταν ο φλογερός ζήλος της Γαλλικής Επανάστασης είχε ήδη καταλαγιάσει λίγο και μια νέα αριστοκρατία εξακολουθούσε να κάνει λίγο-πολύ τα ίδια πράγματα με την παλιά.
Εκείνη την εποχή, ο Ναπολέων δεν ήταν τίποτε περισσότερο από έναν 26χρονο στρατιώτη με περισσότερο ταλέντο παρά χρήμα και νεοαποκτηθείσα φήμη επειδή είχε υπερασπιστεί την κυβέρνηση ηγούμενος ενός μικρού στρατού κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων των μοναρχικών εναντίον του επαναστατικού καθεστώτος. Εκείνη ήταν έξι χρόνια μεγαλύτερή του και είχε γίνει, μετά τη γκιλοτίνα του συζύγου της υποκόμη Αλεξάντρ ντε Μποαρνέ, μια από τις πιο γνωστές χήρες της παρισινής κοινωνίας.
Όταν ο Ναπολέων συνάντησε την Ιωσηφίνα, γοητεύτηκε εντελώς από αυτήν. Με τη βοήθεια του Paul Barras, ηγέτη της κυβέρνησης εκείνη την εποχή (και στη συνέχεια ενός από τους εραστές της Ιωσηφίνας), μέσα σε μόλις έξι μήνες την παντρεύτηκε σε μια πολιτική τελετή στο Δημαρχείο του Παρισιού. Στο πιστοποιητικό γάμου, και οι δύο είπαν ψέματα για την ηλικία τους: Εκείνη αφαίρεσε τέσσερα χρόνια και εκείνος πρόσθεσε ένα.
Αίγυπτος, περισσότερες απιστίες, και η αυτοκρατορία
Μετά την εκστρατεία στην Ιταλία, ο Ναπολέων και η Ιωσηφίνα απόλαυσαν μια σύντομη ερωτική περίοδο στο Παρίσι, και στη συνέχεια ο στρατηγός και τα στρατεύματά του ξεκίνησαν για την κατάκτηση της Αιγύπτου, προκειμένου να προστατεύσουν τα γαλλικά εμπορικά συμφέροντα και να αποκόψουν τη διαδρομή προς την Ινδία, που χρησιμοποιούσε η Μεγάλη Βρετανία, ο μεγαλύτερος εχθρός της Γαλλίας. Η κατάσταση με τη σύζυγό του, φυσικά, επαναλήφθηκε. Η Ιωσηφίνα συνέχισε τους έρωτές της, εξακολουθώντας να είναι πολύ επικεντρωμένη στον Hippolyte. Ο Ναπολέων συνέχισε να κατακτά εδάφη για τη χώρα του και, με αυτή την ευκαιρία επίσης, να κλέβει πολλά από τα αρχαιολογικά κοσμήματα της αρχαιότητας που μπορούμε να θαυμάσουμε ακόμη και σήμερα στο Μουσείο του Λούβρου.
Στην Αίγυπτο ένας από τους έμπιστους άνδρες του στρατηγού του είπε τελικά για τις απιστίες της Ιωσηφίνας, οι οποίες ήταν ήδη γνωστές σε όλο το Παρίσι. Η είδηση τρέλανε τον Ναπολέοντα και επέστρεψε αμέσως στη Γαλλία. Αν και ψυχικά καταρρακωμένος, και παρά τους φόβους της Ιωσηφίνας, ο Ναπολέων δεν ζήτησε διαζύγιο. Αντιθέτως, απομακρύνθηκε σταδιακά από αυτήν, γεγονός που είχε ένα περίεργο αποτέλεσμα: Σύμφωνα με ιστορικές μαρτυρίες, από τότε και στο εξής, εκείνη φαινόταν να είναι εκείνη που τον ζήλευε και ήταν ερωτευμένη μαζί του, ενώ εκείνος άρχισε να αποτραβιέται περισσότερο και να διασκεδάζει με δικές του ερωμένες.
Το τέλος
Η Ιωσηφίνα πέθανε στις 29 Μαΐου 1814, ως αποτέλεσμα επιπλοκών από κοινό κρυολόγημα. Ήταν μόλις 50 ετών και η κηδεία της αποτέλεσε γεγονός στο Παρίσι, στο οποίο συμμετείχαν περισσότεροι από 20.000 άνθρωποι. Μέχρι τότε, το λαμπρό ταξίδι του Ναπολέοντα στην ιστορία της Ευρώπης είχε επίσης τελειώσει. Φαινόταν σαν η επιτυχία του να είχε εξαρχής συνδεθεί με τη σχέση του με την Ιωσηφίνα. Ηττημένος στη Ρωσία και ενώ ο ίδιος του ο λαός των απαρνήθηκε, παραιτήθηκε από αυτοκράτορας μετά την ήττα του από τον Ουέλινγκτον, στη μάχη του Βατερλό στις 18 Ιουνίου 1815.
