Ιατρικά λάθη. Τι δικαιώματα έχουν οι ασθενείς απέναντι στους γιατρούς μετά από μια αποτυχημένη επέμβαση;
Αυτό αναλύει σήμερα Κυριακή η εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας» με τον Μιχάλη Κεφαλογιάννη και καλεσμένη την Αννίτα Ναθαναήλ.
«Γιατί δεν κινήθηκα νομικά»
Η γνωστή επιχειρηματίας η οποία εισήχθη στο χειρουργείο για επέμβαση ρουτίνας στο γόνατο και ξύπνησε με ολική αντικατάσταση της άρθρωσης, κάτι που έφερε σοβαρότατες επιπλοκές, εξηγεί γιατί δεν κινήθηκε νομικά εναντίον του γιατρού που τη χειρούργησε.
«Ο βασικός λόγος που δε θέλω σε καμία περίπτωση να κινηθώ νομικά, πέραν του ότι ζούμε στην Ελλάδα και στην Ελλάδα τα πράγματα είναι διαφορετικά… Σίγουρα αν ήμουν στην Αμερική θα το διαχειριζόμουν, ενδεχομένως στο μέλλον, αλλιώς. Αυτήν την στιγμή είμαι σε τραύμα, η ψυχή μου υποφέρει, νιώθω σαν να έχω υποστεί έναν βιασμό, σαν να μου έχουν πετάξει οξύ, όπως στη φίλη μου την Ιωάννα Παλιοσπύρου. Αυτό που έχω περάσει είναι τόσο τραυματικό, έχω περάσει τόσο δύσκολα, έχω υποφέρει, κλάψει και πιστέψει ότι δε θα ξαναείμαι ίδια, που η ψυχή μου δεν μπορεί να αντέξει να μπω σε μια τέτοια διαμάχη. Δεν είχα καν το σθένος να τον πάρω τηλέφωνο (σ.σ. τον γιατρό) και να του πω ‘πώς το έκανες αυτό σε μένα’».
Τα δικαιώματα των ασθενών
Από την πλευρά του ο Εμμανουήλ Λασκαρίδης, δικηγόρος και πρόεδρος της ελληνικής Ένωσης Ιατρικού Δικαίου και Βιοηθικής, τόνισε πως κάθε περίπτωση ιατρικού λάθους είναι διαφορετική:
«Είναι σημαντικό κομμάτι η αναπηρία. Όταν είναι πολύ μεγάλη η ζημιά σου οικονομική και η αναπηρία σου και άρα έχεις ένα θέμα επιβίωσης, εκεί πέρα σίγουρα υπάρχει άμεση ανάγκη μιας οικονομικής βοήθειας και εκεί προστρέχουν οι ασθενείς πιο σύντομα στον δικηγόρο».
Ο ίδιος εξηγεί πώς προέκυψε η έννοια της βιοηθικής.
«Ήταν κάποτε οι λευκοντυμένοι μύθοι οι γιατροί που αυτοί αποφάσιζαν για όλα. Τα έκτροπα των ναζιστών ιατρών με τα πειράματα που προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν όσο γίνεται μικρότερη ποσότητα αερίων ή υγρών για να καταστρέψουν όσο γίνεται μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων, οδήγησε στη λεγόμενη βιοηθική. Σήμερα και επίσημα ο κώδικας ιατρικής δεοντολογίας, αναφέρει ως υποχρέωση εκ του νόμου του ιατρού να ενημερώνει (για επιπλοκές και οικονομικά ζητήματα) και να παίρνει τη συγκατάθεση των ασθενών».
Όσο για τα κριτήρια επιλογής ενός γιατρού;
«Τα κοινωνικά δίκτυα δεν είναι κριτήριο για να επιλέξουμε έναν γιατρό. Δεν μπορούμε να αφήσουμε την επιλογή γιατρών σε εμπορικές μεθόδους. Η ενημέρωση είναι θέμα της Πολιτείας και των θεσμών, σωστή εκπαίδευση. Δεν μπορεί ο ασθενής μόνος του να ενημερωθεί».
Ωστόσο, όπως επισημαίνει, ακόμη και αν κάποιος ασθενής φθάσει στη δικαστική αίθουσα, δύσκολα θα αναγνωριστεί ένα ιατρικό λάθος.
«Είναι αποδεικτικά δύσκολες υποθέσεις γιατί όλα τα στοιχεία βρίσκονται στον χώρο του γιατρού. Το θέμα του ιατρικού σφάλματος είναι ένα θέμα που συζητείται διεθνώς και είναι πολύ δύσκολο να το ορίσουμε τι είναι».
