Κάθε πτυχή της προσωπικότητας, του χαρακτήρα του θρυλικού «ξανθού» του ελληνικού μπάσκετ ξεδιπλώνεται μέσα από τις ιδιοφυείς και απόλυτα ξεχωριστές τοποθετήσεις του.
Έχει μιλήσει με τον δικό του τρόπο, ξεχωριστό, ευθύ και ειλικρινή για τη νίκη, την θρησκεία, την προσφορά, την μπέσα, τον ψυχισμό, την οικογένεια, τον καθαρό αθλητισμό, την πολιτική.
Η πορεία του
Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον, ακόμα και για έναν άνθρωπο που χάρισε χαρές και λύπες σε εκατομμύρια άλλους, που σφράγισε μια ολόκληρη εποχή. Έφυγε μόνος ο Γιάννης Ιωαννίδης έχοντας στο πλευρό του την αγαπημένη του οικογένεια και λίγους φίλους και βύθισε στο πένθος όλη την Ελλάδα.
Ο Γιάννης Ιωαννίδης ήταν οι αντιθέσεις του. Αθυρόστομος. Τα… γαλλικά στα τάιμ άουτ ήταν σήμα κατατεθέν του, αλλά ταυτόχρονα ήταν τακτικός επισκέπτης του Αγίου Όρους, πιστός στις διδαχές του γέροντα Παΐσιου, και φιλάνθρωπος.
Εκρηκτικός. Οι διαιτητές ήταν οι χειρότεροι εχθροί του. Στα νεύρα του πάνω μπορούσαν να φύγουν και μπουκάλια, αλλά η αγάπη του για τους παίκτες του ήταν αδιαπραγμάτευτη. Τους ένιωθε όλους παιδιά του.
Προληπτικός, συναισθηματικός, λάτρης της τέχνης, ντόμπρος, αυθεντικός και πάνω απ’ όλα πρωταθλητής. Ο άνθρωπος που άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ.
Η Θεσσαλονίκη πενθεί
Με τον Γκάλη, τον Γιαννάκη και τα άλλα παιδιά και μέσα από την αιώνια κόντρα του με τον συμπολίτη ΠΑΟΚ, ο δικός του Άρης έγινε αυτοκράτορας τη δεκαετία του ‘80.
Ο αγαπημένος όλων των Ελλήνων, αήττητος εντός συνόρων επί 3,5 συναπτά έτη, με συμμετοχές σε τρία Final-4 Ευρωλίγκας, με 8 πρωταθλήματα, 5 κύπελλα.
Η Θεσσαλονίκη πενθεί.
Μετά ο Ολυμπιακός και η αιώνια κόντρα με τον Παναθηναϊκό. Νικητής κι εδώ. Τέσσερα πρωταθλήματα και τρία Final-4. Ο κόσμος τον λάτρεψε.
Η ΑΕΚ, η Εθνική ομάδα. Νίκες παντού. Ο μοναδικός προπονητής στην Ευρώπη που έφτασε σε Final-4 της Ευρωλίγκας με τρεις διαφορετικές ομάδες από την ίδια χώρα.
Η φιλία του με τον Κώστα Καραμανλή τον έβαλε στη Βουλή για πρώτη φορά το 2004. Έμεινε εκεί ως το 2015. Διετέλεσε και υφυπουργός Αθλητισμού δύο φορές, από το 2007 ως το 2009 και από το 2012 ως το 2013.
Έζησε τη ζωή του με πάθος, με ορκισμένους φίλους, αλλά και εχθρούς, με το τσιγάρο στο χέρι και το αιώνιο μπλε σακάκι, που τώρα βρίσκεται στις προθήκες του μουσείου της ΧΑΝΘ.
Το μπάσκετ ήταν η ζωή του. Πιο πάνω από αυτήν ήταν μόνο η σύζυγός του Γιούλα κι η μονάκριβη κόρη τους Θεοδώρα.
