Η Κοινωνική Λειτουργός - Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια Οικογένειας & Ζεύγους, Ευδοξία Μαυραγάνη, και η δημοσιογράφος Νάνσυ Παραδεισανού, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για την ανάγκη υποστήριξης και εμψύχωσης που έχουν οι άνθρωποι με νευρολογικές διαταραχές.
Το σημερινό θέμα αφορά στην εμψύχωση και την υποστήριξη ατόμων με κινητικές διαταραχές.
Η Νάνσυ Παραδεισάνου, μίλησε για την έλλειψη παιδείας που έχουμε αναφορικά με την αντιμετώπισή μας σε ανθρώπους με νευρολογικές διαταραχές και κινητικά προβλήματα.
«Δεν έχει τύχει να έχω στην οικογένειά μου άνθρωπο με κινητικά προβλήματα, απλά σκέφτομαι στη συζήτησή μας ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν να πάνε μέχρι το περίπτερο, όχι ένα ταξίδι. Έτσι όπως είναι η κατάσταση στους δρόμους μας που διπλοπαρκάρουμε και κλείνουμε τις μπάρες. Είναι ανύπαρκτη η παιδεία μας και σε αυτό το κομμάτι», ανέφερε η δημοσιογράφος.
Η κ. Μαυραγάνη ανέφερε πως, «Είναι πολύ δύσκολο για τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα να πάνε διακοπές και θα πρέπει να ελέγξουν και την πρόσβαση σε αυτά τα μέρη. Ο άνθρωπος που βιώνει μία απώλεια της υγείας του, κλονίζεται. Πρέπει να αλλάξει τις συνήθειές του, να βρει τρόπο να διατηρήσει την ποιότητα της ζωής του όσο μπορεί».
«Οι νευρολογικές παθήσεις που είναι πιο χρόνιες παθήσεις, επιφέρουν πιο σοβαρά κινητικά προβλήματα. Δεν ξέρουμε εάν θα περάσει, είναι πολύ σκληρό», πρόσθεσε.
Πώς πρέπει να βοηθήσει το περιβάλλον;
Σύμφωνα με την κ. Μαυραγάνη, «όλες οι παθήσεις περνούν στάδια. Αρχικά στην διάγνωση παθαίνεις ένα σοκ και φοβάσαι, και έχεις το συναίσθημα της αδικίας. Η υποστήριξη είναι πολύ σημαντική. Αυτό σημαίνει ότι ακούω τον άνθρωπο που το βιώνει, μπορεί να μην μιλάω να είμαι απλά εκεί. όταν έρθει η ώρα και καταλαγιάσει ο θυμός, τότε θα κάνω την υποστήριξη. Όταν ο άλλος είναι έτοιμος να ακούσει».
Και πρόσθεσε: «Δεν θα πρέπει αρχικά να αρνηθούμε την διάγνωση. Μπορείς να τονίσεις ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνος του, υπάρχουν οι γιατροί, οι νοσηλευτές, όλοι. Πρέπει να νιώσει ασφαλής, δεν είναι μόνος του, δεν είναι ο μόνος άνθρωπος που το βιώνει. Μετά χρειάζεται η εμψύχωση στην οποία ο άνθρωπος θα πρέπει να θυμηθεί τα πεπραγμένα του, αυτά που έχει πετύχει, να δείξουν την δύναμη που είχε παλιά».
Αναφορικά με το κοινωνικό «στίγμα», τόνισε πως, «ο ασθενής χρειάζεται να μάθει τι είναι αυτό που έχει για να το αντιμετωπίσει και να κάνει επαναπροσδιορισμό προτεραιοτήτων, να δει τι θέλει και σιγά σιγά να κάνει αυτά που μπορεί», κατέληξε η κ. Μαυραγάνη.
