Ο Γιώργος Ζαχαριάς μίλησε στο «Πάμε Δανάη!» για το ατύχημα που είχε όταν έπεσε με το αλεξίπτωτό του σε πλαγιά βουνού και βίωσε ένα θαύμα.
Ο κ. Ζαχαριάς μίλησε για το ατύχημα που έπαθε με το αλεξίπτωτο.
«Είχα επιστρέψει από την Κρήτη και μόλις ήρθα Καλαμάτα, αμέσως ανέβηκα στον Ταΰγετο για να πετάξω. Αν και οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν και τόσο ιδανικές,
εγώ ήθελα να πετάξω. Απογειώθηκα καλά και όταν πλησίασα τα βράχια, πήγα να στρίψω προς τα δεξιά. Εκείνη τη στιγμή, ο άνεμος ήταν ριπαίος και δυνατός. Χτύπησε πάνω στα βράχια και έκλεισε τη δεξιά πτέρυγα του αλεξίπτωτου. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα. Το αλεξίπτωτό μου ήταν ανεξέλεγκτο. Έπεφτα σαν ελεύθερο σώμα με αυξανόμενη ταχύτητα. Είχα φτάσει γύρω στα 80 χιλιόμετρα. Πριν πέσω και χτυπήσω στο έδαφος φώναξα τον φίλο μου, που βρισκόταν κοντά και του είπα: «Γιάννη δεν βγαίνω». Ήμουν τελείως πεθαμένος. Είχα χτυπήσει πάνω σε έναν βράχο, είχαν σπάσει τα πλευρά μου δεξιά και αριστερά και το κράνος είχε μετατοπιστεί», είπε αρχικά ο Γιώργος Ζαχαρίας.
Και συνέχισε: «Σύμφωνα με τη διάγνωση των γιατρών, είχα βαριά εγκεφαλική κάκωση με εσωτερικό αιμάτωμα. Ο φίλος μου ειδοποίησε στη συνέχεια την ΕΜΑΚ και οι άνθρωποί της με μετέφεραν με το αυτοκίνητο στο νοσοκομείο της Καλαμάτας. Ήμουν στην εντατική 15 ημέρες. Μετά από έναν μήνα και μια εβδομάδα οι γιατροί αποφάσισαν να βγω από το νοσοκομείο και να πάω στο σπίτι μου. Όταν με έφερε η γυναίκα μου στο σπίτι μας, μετά από λίγο έφυγε και πήγε στο ιατρείο της».
«Είδα την Παναγία που έδιωξε το κακό – Ο Χριστός μού πήρε τον πόνο από την σπονδυλική στήλη»
Εκείνη τη στιγμή όπως αποκάλυψε, βίωσε ένα θαυμα:
«Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα στο σπίτι μια κυρία δυο μέτρα, πολύ ψηλή. Την έβλεπα και καταλάβαινα ότι είναι 30 ετών. Με πήρε αγκαλιά σαν βρέφος και όταν τη ρώτησα ποια είναι, μου είπε ότι είναι η μητέρα σε όλη τη γη». Την ώρα που με πήρε αγκαλιά, παρουσιάστηκε ένας γεροδεμένος άντρας και είπε: «μην ασχολείσαι με αυτόν. Έχουμε τελειώσει με αυτόν». Η κυριά που είδα με άφησε από την αγκαλιά της μαλακά πάνω στο κρεβάτι, σηκώθηκε και έκανε μια κίνηση με το χέρι της, που διέλυε αυτόν τον άντρα. Όταν έφτασε το χέρι της τελείως δεξιά του είπε: «αυτός δεν ανήκει πλέον σε εσένα, άλλα σε εμένα», αποκάλυψε με συγκίνηση ο κ. Ζαχαριάς.
«Εκείνη τη στιγμή έκλαιγα, δεν μπορούσα να συγκρατηθώ. Πίσω από την Παναγία βρισκόταν ο Χριστός, τον οποίο δεν είχαν αντιληφθεί μέχρι εκείνη τη στιγμή. Είδα τον Χριστό να σηκώνει το δεξί του χέρι και από το σημείο που τον είχαν σταυρώσει έβγαζε ένα φως σαν ακτίνα, που μου το έστελνε στη σπονδυλική στήλη», υπογράμμισε ο κ. Ζαχαριάς και συνέχισε:
«Ένιωσα μια απερίγραπτη ζωτικότητα. Σηκώθηκα πάνω και άρχισα να περπατάω σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Από εκείνη τη μέρα και μετά άρχισε να βελτιώνεται η Ζωή μου και να οδεύω προς το καλύτερο. Η ζωή είναι μια δοκιμασία. Το μεγαλύτερο θαύμα είναι να ζούμε σε αυτόν τον κόσμο και αν δεν βελτιωθούμε, σημαίνει ότι έχουμε πεθάνει», κατέληξε περιγράφοντας με συγκλονιστικά λόγια το θαύμα το βίωσε.
