Σε κλάματα ξέσπασε η Ρούλα Πισπιρίγκου στο άκουσμα της κατάθεσης του αναισθησιολόγου του Καραμανδάνειου, ο οποίος περιέγραψε πως προσπαθούσε να επαναφέρει στη ζωή την Τζωρτζίνα μετά από μια κρίση.
Ο μάρτυρας περιέγραψε εμφανώς συγκινημένος λεπτό προς λεπτό όσα έγιναν στο θάλαμο του νοσοκομείου επι 55 λεπτά μέχρι να επανέλθει στη ζωή η Τζωρτζίνα, ενώ κατά τη διάρκεια της περιγραφής του, η Ρούλα Πισπιρίγκου ξέσπασε σε κλάματα, αλλά και αρκετά από τα μέλη της έδρας παρακολουθούσαν συγκινημένα.
«Ήμουν ο αναισθησιολόγος του Καραμανδανείου. Την ημέρα εκείνη είχα εφημερία, ήμουν εκεί μέχρι το μεσημέρι και μετά στο σπίτι σε ετοιμότητα. Εκεί δέχθηκα κλήση από το νοσοκομείο να έρθω γρήγορα για επείγον περιστατικό. Μέσα σε πέντε λεπτά ήμουν στο νοσοκομείο, όρμησα στο θάλαμο, το παιδί δεν είχε σφυγμό, δεν είχε αναπνοή. Οι συνάδελφοι είχαν ξεκινήσει ΚΑΡΠΑ, θωρακικές συμπιέσεις και τεχνητή αναπνοή» ανέφερε ο μάρτυρας.
Ο αναισθησιολόγος έκανε λόγο για απίστευτο στρες στην αντιμετώπιση ενός τέτοιου περιστατικού και εξήγησε πως «κάναμε αμέσως διασωλήνωση και ζήτησα απινιδωτή. Συνεχίσαμε ΚΑΡΠΑ, δίνοντας δόσεις αδρεναλίνης και κάνοντας απινιδώσεις. Δεν μπορώ να περιγράψω την ένταση της στιγμής. Το άγχος, το στρες. Μόνο αν ζήσεις κάτι τέτοιο μπορείς… είναι πολύ δύσκολο για ένα γιατρό να αντιμετωπίσει τέτοιο περιστατικό και μάλιστα σε παιδί».
Όπως εξήγησε, ρώτησε εκείνη τη στιγμή τους γιατρούς τους λόγους νοσηλείας της Τζωρτζίνας και τον ενημέρωσαν ότι είχε εισαχθεί για αναφερόμενους από τη μητέρα σπασμούς, αλλά και πως η οικογένεια είχε χάσει άλλα δυο παιδιά.
«Εκείνη τη στιγμή έγινε μια έκρηξη στον εγκέφαλο μου. Πριν λίγες μέρες είχε έρθει στο νοσοκομείο η Ίριδα, στα εξωτερικά ιατρεία. Είχε κατέβει μια συνάδελφος καταταραγμένη, το μωρό ήταν ήδη νεκρό όταν ήρθε στο νοσοκομείο. Έγινε αυτή η έκρηξη στο κεφάλι μου και σκέφτηκα ότι αυτό το παιδί πρέπει να ζήσει. Έκανα τεράστια προσπάθεια. Συμπιέσεις, αδρεναλίνες, αμπούλες, επαναλαμβανόμενα. Έλεγα μη φύγεις, μη φύγεις, δεν θα πεθάνεις, όχι και συ. Είχαν περάσει τρία τέταρτα και ήμασταν απελπισμένοι ότι δεν γίνεται τίποτα».
Τη στιγμή που οι γιατροί ήταν έτοιμοι να αφήσουν το παιδί, μια ένδειξη στο μόνιτορ έδειξε ότι ίσως ανταποκρίνεται. «Λέμε συνεχίζουμε! Και μετά από λίγο το παιδί απέκτησε ξανά ρυθμό στην καρδιά. Αποκαταστάθηκαν οι σφίξεις και η αναπνοή. Ήταν συγκλονιστική στιγμή και αρχίσαμε να κλαίμε. Ακόμα και εγώ που είμαι τόσο έμπειρος, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τη συγκίνηση όταν είδα το παιδί να γυρίζει στη ζωή» κατέθεσε με δάκρυα στα μάτια ο γιατρός.
