Την κατάσταση που επικρατεί στους σιδηροδρόμους σκιαγραφεί η μαρτυρία στο MEGA της αδερφής της ελέγκτριας του μοιραίου Intercity 62, που το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου συγκρούστηκε με εμπορευματική αμαξοστοιχία, αφήνοντας πίσω του 57 νεκρούς.
Η αδερφή της 55χρονης κάνει λόγο για δυσμενείς συνθήκες εργασίας με συχνά ατυχήματα που συνέβαιναν στα τρένα, ελλείψεις προσωπικού αλλά και τον αγώνα που έκανε μέχρι να ταυτοποιηθεί η αδερφή της.
«Η αδελφή μου ήταν μαζί με τον σύντροφό της, κάνανε τη βάρδια αυτή, γιατί κι εκείνος ‘έφυγε’ από τη ζωή. Ήταν το δρομολόγιό τους Αθήνα – Θεσσαλονίκη, μετά κατεβαίνουν συνήθως από τα τρένα μέχρι την επόμενη μέρα που θα ξανακατέβουν Αθήνα, μένουν στο ξενοδοχείο.
»Λόγω του ότι δεν υπήρχαν άτομα να καλύψουν το κοντινό δρομολόγιο μέχρι Λάρισα για κάποια ενδιάμεσα που πρέπει να κάνουν λόγω του ότι δεν υπήρχε προσωπικό, ανάλογα να κάνουν το κοντινό και θα επιστρέφανε το βράδυ στο ξενοδοχείο πάλι.
«Ήταν στο γραφείο, δίπλα στο κυλικείο»
Όπως λέει η ίδια, η αδερφή της την ώρα της σύγκρουσης, πιθανώς καθόταν στο γραφείο που έχουν οι εργαζόμενοι στο τρένο, που βρίσκεται κοντά στο κυλικείο.
«Πιστεύω κατά 99% θα ήταν στο γραφείο που έχουν εκεί κοντά στο κυλικείο. Συνήθως εκεί καθόταν. Έβγαζε το μεροκάματό της. Το πρωί μιλούσαμε στο τηλέφωνο και μου έλεγε: ‘Αδελφούλα μου φεύγω για Θεσσαλονίκη’ και δεν την ξαναείδα ποτέ».
«Ψάξαμε παντού…»
Η αδερφή της 55χρονης μιλά για τον αγώνα που έκανε για την ταυτοποίηση της γυναίκας.
«Και στα νοσοκομεία ψάξαμε και παντού και να δούμε αν υπάρχει τρόπος ταυτοποίησης».
«Ένας άνθρωπος εργατικός, πρόσφερε πάρα πολλά στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ήταν η ζωή της. Ήταν 20 χρόνια, δεν ήταν χθεσινή. Περάσανε πολλές καταστάσεις άσχημες στη δουλειά τους επάνω, στις βάρδιές τους. Είχαν κάνει πάρα πολλές καταγγελίες, άπειρες φορές, αλλά πουθενά δεν πήγαν. Κάποια θανατηφόρα τροχαία που είχαν γίνει με πεζούς που περνούσαν διαβάσεις, μια ηλικιωμένη, είχαν πατήσει κάποιον αλλοδαπό. Ήταν πάνω στα τρένα με κίνδυνο τη ζωή τους καθημερινά».
Ζητά δικαίωση για την μνήμη όλων των νεκρών του δυστυχήματος.
«Εννοείται ότι όλος ο κόσμος που έχει χάσει τους δικούς του ανθρώπους θέλουν να δικαιωθούνε οι νεκροί μας».
