Μετά από 150 ώρες ανέσυραν ζωντανό έναν 35χρονο άνδρα στην τουρκική επαρχία Χατάι, την ώρα που ο αριθμός των νεκρών στην Τουρκία και τη Συρία έχει ξεπεράσει τις 28.000 και αναμένεται να διπλασιαστεί, σύμφωνα με αξιωματούχους του ΟΗΕ. Νωρίτερα, ομάδες κατάφεραν να σώσουν ένα νέο κορίτσι στο Νιτζίπ, στο Χατάι, 146 ώρες μετά τον σεισμό.
Έστω και την ύστατη ώρα γίνονται μικρά θαύματα.
Ένα μωρό μόλις δύο μηνών βγαίνει από τα χαλάσματα κτηρίου στο Χατάι μετά από 136 ώρες.
Η μεγαλύτερη ανταμοιβή για τους διασώστες που το φροντίζουν σαν να είναι δικό τους.
Στην Αντιόχεια οι άνδρες των σωστικών συνεργείων καταφέρνουν να ανασύρουν ζωντανό από τα χαλάσματα ένα μωρό πέντε μηνών.
Είναι εξουθενωμένο και αμέσως το τοποθετούν σε φορείο.
Μετά από 139 ολόκληρες ώρες οι διασώστες σώζουν άλλο ένα μωρό μόλις 7 μηνών στο Χατάι που ήταν κυριολεκτικά θαμένο μέσα στο σπίτι του.
Τη μικρή Χάμζα κρατούν σαν εύθραυστη κούκλα και τη βάζουν να κοιμηθεί.
Αμέτρητες οι ιστορίες των σύγχρονων ηρώων που χαρίζουν πίσω τη ζωή σε μικρά παιδιά που θάφτηκαν ζωντανά κάτω από τόνους συντρίμμια.
Ανακουφισμένοι δεν είναι λίγες οι φορές που σπάνε και κλαίνε.
«Εργαζόμαστε για μέρες χωρίς να σταματάμε»
H σωτηρία ενός μικρού παιδιού, όπως της μικρής 7χρονης από το Χατάι, είναι η τελευταία διάσωση μικρού παιδιού την προηγούμενη νύχτα.
Παράλληλα, στην ίδια πόλη σώθηκε μία έγκυος με τον αδερφό της.
Οι διασώστες παρά τη χαρά τους νιώθουν ήδη εξουθενωμένοι.
«Εργαζόμαστε για μέρες χωρίς να σταματάμε. Έχω εξουθενωθεί ψυχολογικά αλλά πρέπει να ανασυγκροτηθώ και να συνεχίσω να δουλεύω γιατί βασίζονται σε εμάς», δήλωσαν στο Al Jazeera .
Μικρές αναλαμπές ελπίδας.
Οι ιστορίες διάσωσης όσο και αν σκορπίζουν χαρά είναι σταγόνα στον ωκεανό του πόνου και της οδύνης.
Όσοι έζησαν βιώνουν το μεγάλο μαρτύριο της αναμονής για τον εντοπισμό των δικών τους ανθρώπων.
Πολλές φορές χάνουν την υπομονή τους από την κούραση..
Περιμένουν να βρεθεί και το πτώμα του δικού τους ανθρώπου για να του προσφέρουν μία αξιοπρεπή κηδεία.
Η μητέρα του Άχμετ σώθηκε αλλά ο μικρός αδελφός του ακόμα αγνοείται.
«Πονάμε πολύ. Κανένας να μην περάσει αυτά που περνώ εγώ».
Άδεια βλέμματα που κοιτούν στο κενό. Οικογένειες διαλυμένες. Τα έχασαν όλα.
Η μόνη τους ελπίδα, οι διασώστες που μαζί με τα εκπαιδευμένα σκυλιά δίνουν μάχη με το χρόνο που είναι αμείλικτος.
