Ο ομιλητής και συγγραφέας, Στέφανος Ξενάκης και η ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια, Γεωργία Κανελλοπούλου, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» και στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη για τον έρωτα και για την εξιδανίκευσή του ως προσωπική ανάγκη.
Φτερουγίσματα στο στήθος, τρελά καρδιοχτύπια, βέλη που τρυπάνε κατάκαρδα: στη συλλογική φαντασία του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας ο έρωτας, ακόμη και όταν δεν διαθέτει φτερά και τόξο, «χτυπάει» στην καρδιά.
«Έρωτας είναι για εμένα να αγαπάς αυτό που κάνεις, ό,τι και αν είναι αυτό. Να υπάρχει αγάπη και μεράκι σε ό,τι κάνουμε. Εάν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, δεν μπορείς να αγαπήσεις και τον άλλον», ανέφερε αρχικά ο Στέφανος Ξενάκης.
«Μία λανθασμένη μου πεποίθηση… Μιλούσα με μία φίλη μου, που είναι μόνη της και συζητώντας μαζί της μου είπε πως “δεν υπάρχουν αξιόλογοι άνδρες” και γι΄αυτό είναι και μόνη της. Αυτό θεωρώ πως είναι μία λανθασμένη πεποίθηση», συμπλήρωσε.
Η κ. Κανελλοπούλου τοποθετήθηκε επί του ζητήματος, σχετικά με τις λάθος πεποιθήσεις στον έρωτα.
«Αυτό το παράδειγμα που έφερε ο Στέφανος Ξενάκης, είναι μία λάθος πεποίθηση, που ενδεχομένως όμως προστατεύει αυτά τα άτομα από το να πονέσουν, να δοκιμαστούν μέχρι να βρουν το κατάλληλο άτομο γι’ αυτούς. Ο έρωτας έχει πόνο γιατί έχει εξιδανίκευση, έχει προσδοκίες έχει ανάγκες που πρέπει να καλυφθούν, φόβο, φόβο για τη μοναξιά, για την έλλειψη ζωής», είπε αρχικά η ψυχολόγος.
«Εάν δεν είμαι καλά με μένα και ψάχνω κάτι που δεν έχω δώσει στον εαυτό μου, πάντα θα είμαι ανεπαρκής, διψασμένος. Θα πρέπει να είμαι καλά με το άλλο μου ολόκληρο», σχολίασε ο Στέφανος Ξενάκης.
«Εμείς οι ψυχολόγοι το διαχωρίζουμε σε πεποιθήσεις πεπρωμένου και πεποιθήσεις ανακάλυψης και αυτοαποκάλυψης. Οι πεποιθήσεις πεπρωμένου είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν ότι η μοίρα θα τους φέρει τον έρωτα και για το “άλλο μισό”. Αυτό είναι λάθος γιατί έτσι παραμένουμε πάντα μισοί περιμένοντας το άλλο μισό. Συνήθως αυτοί οι άνθρωποι δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, δεν αισθάνονται οι ίδιοι ολοκληρωμένοι και πλήρεις με αυτό που είναι.
Πεποίθηση ανακάλυψης είναι ότι γνωρίζουμε τον άλλο και μαζί εξελισσόμαστε παράλληλα στη σχέση. Είναι πιο υγιές.
Κρατάει πολύ ο έρωτας;
Επιστημονικά, δεν κρατά πολύ, και δεν μπορεί να κρατήσει πολύ. Πηγαίνει σε άλλες καταστάσεις και μορφές, σύνδεσης, αγάπης, στοργής. Αυτό το πάθος των πρώτων μηνών, της εξιδανίκευσης φεύγει.
