Πίσω από τα χαμόγελα και τις λαμπερές εμφανίσεις που διαχρονικά κεντρίζουν τα βλέμματα, εκείνη υπήρξε ένας άνθρωπος με τα δικά του τραυματικά βιώματα. Μια ευαίσθητη γυναίκα που κουβαλάει ένα σταυρό από τα παιδικά της χρόνια. Ένα άτομο που πάλεψε μέσα της για να αφήσει πίσω τα δυσάρεστα, και όπως λέει τα κατάφερε.
Η μόνιμη εγκατάσταση στην Αθήνα με τον σύζυγό της Νικόλαο, γύρισε μέσα της έναν διακόπτη. Ήταν η λύτρωση που έψαχνε για δύο δεκαετίες. Η διαφυγή για ορισμένα από τα βασανιστικά αδιέξοδα του μυαλού της.
Σε συνέντευξή της, στο «Mega» και την εκπομπή «Πάμε Δανάη», η Τατιάνα Μπλάτνικ μιλάει για τα δύσκολα παιδικά χρόνια, που σημάδεψε η αυτοκτονία του πατέρα της. Ήταν μόλις επτά ετών και το έμαθε στα 14. Μέχρι τότε όλοι μπροστά της, έπαιζαν θέατρο. Τόσο στο κολλέγιο της Ελβετίας που ήταν εσώκλειστη όσο και στο σπίτι.
Για επτά χρόνια ήξερε πως ο πατέρας της πέθανε από παθολογικά αίτια. Όταν στα χρόνια της εφηβείας έμαθε την αλήθεια, πληγώθηκε και κλείστηκε στον εαυτό της.
Η μητέρα της παντρεύτηκε ξανά ένα ζάμπλουτο επιχειρηματία που στάθηκε στο πλευρό της. Ήξερε τι είχε συμβεί, αλλά μπροστά της, δεν έλεγε το παραμικρό.
Ο γάμος και η παραμονή στην Αθήνα
Με τη δική της εξομολόγηση στο «Mega» προσπαθεί να στείλει ένα φιλοσοφημένο μήνυμα για την ψυχική υγεία, σε όλους εκείνους που βασανίζονται κι αισθάνονται στιγματισμένοι. Για χρόνια, η καλύτερη άμυνα ήταν το χιούμορ της. Αυτό που πολλές φορές έκρυβε σε φίλους και γνωστούς, διλήμματα, φοβίες και άγχη βασανιστικά.
Το 2003 όταν πήρε πτυχίο στην κοινωνιολογία γνώρισε το Νικόλαο. Παντρεύονται στις Σπέτσες το 2010 και αμέσως μετά έρχεται η Αθήνα.
Πλέον, όπως λέει στο Mega, όχι μόνο έχει συνηθίσει τη ζωή στην ελληνική πρωτεύουσα αλλά έχει αρχίσει να αισθάνεται και λίγο Ελληνίδα. Βράχος δίπλα της, ο Νικόλαος που την έκανε να αγαπήσει την Ελλάδα όσο εκείνος, όπως μας λέει.
Η Τατιάνα Μπλάτνικ είναι μέλος σε ιδρύματα για παιδιά με νεοπλασματικές ασθένειες και φιλανθρωπικές οργανώσεις για τον περιορισμό της σπατάλης τροφίμων και για την καταπολέμηση του υποσιτισμού στην Ελλάδα. Αποφασισμένη να μην κλείσει ποτέ τα μάτια σε προβλήματα κ δυσκολίες που βρίσκονται μπροστά της, η ίδια ξέρει πως η αλληλεγγύη είναι απαραίτητη και η προσφορά κανόνας στη ζωή που επέλεξε να έχει.
