Απόγευμα, παραμονή Χριστουγέννων, σε ένα εστιατόριο στο παλιό λιμάνι των Χανίων, μια οικογένεια με φίλους απολαμβάνουν το γεύμα τους.
Ξαφνικά, μια γυναίκα χάνει τις αισθήσεις της και καταρρέει. Αμέσως τρέχουν γύρω της γυναίκες από την παρέα της και προσπαθούν να την βοηθήσουν.
«Ξαφνικά είδα μια γυναίκα να έχει χάσει τις αισθήσεις της, στην προκειμένη περίπτωση, λιποθύμησε κατευθείαν. Να την πιέζουν στο στήθος, λάθος, και να φωνάζουν αν ξέρει κάποιος πρώτες βοήθειες. Υπήρξε μια οχλαγωγία, ένας πανικός, φώναζαν ‘η γυναίκα πεθαίνει, φωνάξτε ασθενοφόρο’», λέει ο Κώστας Βαρουχάκης, τριαθλητής, που βρέθηκε στο σημείο.
Της έσωσε τη ζωή
Επικρατεί πανικός. Η γυναίκα έχει πνιγεί και ό,τι και να κάνουν όσοι προσπαθούν να τη βοηθήσουν είναι μάταιο Ο Χανιώτης τριαθλητής, Κώστας Βαρουχάκης, επεμβαίνει και ξεκινά την προσπάθεια να την επαναφέρει εφαρμόζοντας τη λαβή Χάιμλιχ.
Χρειάστηκε να προσπαθήσει τρεις φορές. Η γυναίκα επανέρχεται, αρχίζει να αναπνέει ξανά. Το κομμάτι που είχε σφηνωθεί στον λαιμό της, βγήκε.
«Εγώ καθόμουν στο διπλανό τραπέζι, πήγα ψύχραιμα, της έκανα τη λαβή Heimlich και την επαναφέραμε και όλα μια χαρά. Αυτό διήρκησε πολύ λίγο. Λιγότερο από λεπτό. Η γυναίκα δεν κατάλαβε τίποτα. Μου λέει ‘τι έπαθα; Τι έγινε;’».
Η γυναίκα όντως, δείχνει να μην έχει συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Οι συγγενείς και οι φίλοι της, φανερά τρομοκρατημένοι, προσπαθούν ψύχραιμα να της εξηγήσουν. Ο Κώστας Βαρουχάκης της είχε μόλις σώσει τη ζωή.
«Εγώ τις πρώτες βοήθειες, αυτήν, εν προκειμένω, νομίζω την είχα μάθει αρκετά χρόνια πριν, αλλά δεν παύει να θυμάσαι ότι είναι κάτι απλό. Απλό αλλά τόσο σημαντικό. Και δε θεωρώ ότι έκανα κάτι σημαντικό. Έκανα το αυτονόητο που θα έκανε κι ο καθένας μας. Λες ‘μπορεί να μου τύχει μια φορά στη ζωή μου αυτό, γιατί να μη… να σώσω κι εγώ μια ζωή;’».
Κάθε δευτερόλεπτο μετράει
Τα παιδιά της πέφτουν ανακουφισμένα στην αγκαλιά της. Επί σχεδόν ένα λεπτό η γυναίκα ήταν λιπόθυμη χωρίς να μπορεί να πάρει ανάσα.
Όλοι όσοι βρίσκονται στο εστιατόριο εκείνη την ώρα, παρακολουθούσαν με κομμένη την ανάσα την προσπάθεια του αθλητή να τη βοηθήσει να ανασάνει ξανά.
«Ας είναι αυτό αφορμή να διδαχτούν και τα παιδιά μας στο σχολείο. Δηλαδή, στην ώρα της γυμναστικής, αν ο γυμναστής αφαιρέσει μισή ώρα από τη δουλειά του, μπορεί να πει τρεις βασικές πρώτες βοήθειες. Όπως είναι το Heimlich, όπως είναι η καρδιοπνευμονική αναζωογόνηση ή ένα άλλο πολύ συχνό περιστατικό, όταν καταπίνουμε τη γλώσσα μας, από πέσιμο».
Η περιπέτεια της γυναίκας είχε ευτυχώς αίσιο τέλος, με εκείνην να ευγνωμονεί τον άνθρωπο που της έσωσε, στην κυριολεξία, τη ζωή.
