Ανατριχίλα προκαλούν οι μαρτυρίες που ακούγονται στη δίκη για το Μάτι και τις παλινωδίες των αρμοδίων τη φονική νύχτα.
Η Βαρβάρα Βουκάκη έχασε όλη της την οικογένεια στη φονική πυρκαγιά, τα δυο της παιδάκια και τον άνδρα της. Μαυροφορεμένη, με το ακροατήριο να σηκώνεται όρθιο σε ένδειξη σεβασμού, κατέθεσε, συγκλονίζοντας τους πάντες στη δικαστική αίθουσα.
«Η Εβίτα μου, θα ήταν σχεδόν 18, θα ετοιμαζόμασταν για Πανελλαδικές. Ο Ανδρέας, μου σχεδόν 16, θα ζούσαμε την τρέλα της εφηβείας. Θέλω την απόλυτη δικαίωση για τις ψυχές τους».
Άλλοτε κλαίγοντας, άλλοτε τρέμοντας, άλλοτε φωνάζοντας, είπε, για τον Γρηγόρη της, που έκανε τα πάντα για να σώσει τα παιδιά τους, για τον Ανδρέα, που της είπε μαμά μην έρθεις, για την Εβίτα, που λίγες ώρες πριν τραγουδούσε και γελούσε.
«Μίλησα με τον Ανδρέα, ήταν τρομοκρατημένος. ‘Φοβάμαι, φοβάμαι μαμά’ μου είπε. Γύρω στις 6:30 μου απάντησε, ο σύζυγος μου και μου είπε ‘καιγόμαστε δεν το καταλαβαίνεις, πού να έρθεις να μας βρεις’».
«Θα ήθελα να περιμένω τα παιδιά από το σχολείο»
Την Εβίτα της την αναγνώρισε από τη φωτογραφία που της έδειξε λιμενικός, ο Γρηγόρης και ο Ανδρέας ταυτοποιήθηκαν μέσω DNA.
«Είδα τη φωτογραφία και δεν ήταν λάθος, ήταν η Εβίτα μου. Η Εβίτα με το ροζ μπλουζάκι της όπως σε ένα βίντεο που είχε στείλει από το σπίτι, που τραγουδούσε και γελούσε. Μόνο που τώρα δεν είχε ζωή. Γιατί το παιδί μου; Γιατί; Εγώ σήμερα θα ήθελα να περιμένω να γυρίσουν τα παιδιά μου από το σχολείο, όχι να είμαι εδώ».
Οι δολοφονίες των δικών μας ανθρώπων βοηθήστε να είναι η τελευταία τραγωδία σε αυτήν τη χώρα, είπε, η Βαρβάρα Βουκάκη απευθυνόμενη στους δικαστές, κλείνοντας την κατάθεσή της στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας.
«Πρόληψη καμία. Εγώ δε ζητάω εντολή για εκκένωση, εγώ ζητάω μία καμπάνα, ένα πυροσβέστη, κάποιον να χτυπήσει την πόρτα να φύγουν».
«Όσοι έζησαν, έζησαν από τύχη»
Για τον γιο και τη γυναίκα του που υπέστησαν σοβαρά εγκαύματα κατέθεσε ο Θεοφάνης Χατζησταματίου.
«Όσοι ζήσανε εκείνη την ημέρα ζήσανε από τύχη. Δέκα δευτερόλεπτα χωρίζανε τη ζωή από το θάνατο όπως γίνεται στον πόλεμο».
Η Ιωάννα, που έμεινε 54 ημέρες στο νοσοκομείο, και η Ελένη, έχασαν τους γονείς της.
«Μία γειτόνισσα μου είπε ότι είδε τη μητέρα μου που ήταν πεσμένη στα γόνατα. Δεν είχε μαλλιά, ούρλιαζε. Ήταν γυμνή, φώναζε. Αυτή η εικόνα με στοιχειώνει. Ο πατέρας μου απανθρακώθηκε».
