H οδηγός ταξί Χρυσούλα Δημοπούλου εξηγεί τις δυσκολίες του επαγγέλματος και την μάχη που έδωσε για να καθιερωθεί σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Αποκαλύπτει αν φοβάται στη δουλειά της και πως νιώθει που οδηγεί ταξί ως γυναίκα.
«Είμαι πολύ χαρούμενη με το επάγγελμα που κάνω γιατί συναναστρέφομαι με πολύ κόσμο και ακούω τις ιστορίες του, στο ταξί μπαίνουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο και είναι σαν να ταξιδεύω».
Η Χρυσούλα Δημοπούλου εξηγεί και τις δυσκολίες του επαγγέλματος: «Το να είσαι οδηγός ταξί έχει πολλές δυσκολίες. Δεν έχεις ωράριο, δουλεύεις τα σαββατοκύριακα, τις γιορτές και τις αργίες. Για να είναι κανείς οδηγός ταξί θα πρέπει να αγαπάει την οδήγηση, τους ρυθμούς της πόλης και την επαφή με τους ανθρώπους».
«Πριν γινώ οδηγός ταξί ήμουν μεταφράστρια».
Σχετικά με περίεργα ή επικίνδυνα περιστατικά που τυχόν της έχουν συμβεί περιγράφει: «Μου έχει τύχει επιβάτης που μόλις άνοιξε την πόρτα του ταξί να μπει μέσα και είδε ότι είμαι γυναίκα, είπε «ωχ γυναίκα»… και έφυγε. Δεν δουλεύω τις νύχτες χωρίς ραντεβού αλλά μια φορά μου έχει τύχει πελάτης να απλώσει το χέρι του πάνω μου. Του ζήτησα να κατέβει αλλιώς θα φώναζα την αστυνομία».
Παραδέχεται ότι είναι ένας α ανδροκρατούμενος χώρος «υπάρχει καχυποψία εκ μέρους των ανδρών για μια γυναίκα που οδηγεί ταξί. Έδωσα μάχη για να καθιερωθώ».
«Η οδήγηση για εμένα σημαίνει ελευθερία» εξήγησε η Χρυσούλα Δημοπούλου.
