Ράγισε καρδιές ο πατέρας του Ολυμπιονίκη Αλέξανδρου Νικολαΐδη στην κηδεία που τελέστηκε πριν λίγες ώρες, όπου λίγο πριν ξεκινήσει φώναξε σπαρακτικά κάποια λόγια προς το νεκρό παιδί του.
Ένας Ολύμπιος θεός έφυγε. Το τελευταίο δυνατό χειροκρότημα και ένα λουλούδι από το δώρο της ζωής του, τη γυναίκα του.
Το τελευταίο αντίο στον Αλέξανδρο Νικολαΐδη μοιάζει με ψέμα.
Οι γονείς του δεν μπορούν να πιστέψουν ότι ο Αλέξανδρος δεν είναι πια εδώ.
Τον θυμούνται ακόμα να πεισμώνει στα δύσκολα και να τους φωνάζει, την πρώτη φορά που είχε κάνει την Ελλάδα να κλάψει.
Σήμερα τα ολυμπιακά του μετάλλια πάνω στη γαλανόλευκη σημαία θυμίζουν ότι ο Αλέξανδρος ήξερε να δίνει μάχες και να τις κερδίζει.
Η Τασούλα Κελεσίδου θυμάται ακόμα την ημέρα που έμαθε ότι ο Αλέξανδρος δίνει μάχη με μια σπάνια μορφή καρκίνου… Ήθελε να είναι ψέμα.
«Μεγάλος αθλητής, φίλος, δοτικός. Πάλευε από μικρός. Πολύ δυσκολα. Έφυγε νωρίς, δεν μπόρεσε να χαρεί τα παιδιά του. Δεν ήθελα να το πιστέψω και του έστειλα ένα μήνυμα 1 το βράδυ. Με πήρε τηλέφωνο το πρωί. Του είπα “έμαθα αυτό το ψέμα”. Μου είπε “μακάρι να ήταν ψέμα”».
Ο τελευταίος αντίπαλος του Αλέξανδρου – ο καρκίνος – ήταν αμείλικτος. Οι τελευταίες λέξεις όμως, ήταν δικές του και ήταν λέξεις αγάπης για όλους όσους τον βοήθησαν, αλλά και για την αγαπημένη του σύζυγο, Δώρα.
«Είχα την τύχη να με αγαπήσει η πιο υπέροχη γυναίκα του κόσμου, το δώρο μου από το Θεό, όπως είναι και το όνομα της, και να αποκτήσουμε μια πανέμορφη οικογένεια. Έτσι και σε αυτή την ατυχία που με βρήκε, είπα ευχαριστώ, που αν αυτό ήταν γραφτό να έρθει στην οικογένειά μου, δεν βρήκε εκείνη ή τα παιδιά μου. Εγώ έπρεπε να το ανέβω αυτό το βουνό, έχω έπρεπε να σηκώσω αυτό το βάρος. Όχι εκείνοι».
Κι εκείνη με μια ανάρτηση της ευχαρίστησε την τύχη της που ο Αλέξανδρος βρέθηκε στη ζωή της.
Τα τελευταία χρόνια στη ζωή του μπήκε η πολιτική και την υπηρέτησε με την ίδια αφοσίωση.
Η Ελλάδα γκρέμισε τα τείχη της δύο φορές για να υποδεχθεί τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Όσες και οι φορές που ανέβηκε στο βάθρο των Ολυμπιακών Αγώνων. Και τώρα κίνησε για το μεγάλο ταξίδι, για να γκρεμίσει άλλα τείχη και να περάσει στην αιωνιότητα.
Ακόμη και την ύστατη στιγμή ήθελε να βοηθήσει. Τελευταία επιθυμία του, τα δύο ολυμπιακά του μετάλλια, της Αθήνας και του Πεκίνου, να βγουν σε δημοπρασία και το ποσό που θα συγκεντρωθεί να δοθεί σε δομές για τα παιδιά.
