Η Ματάρ γιορτάζει τα 6α γενέθλια της. Σ’ έναν χρόνο από τώρα κανένας έξω από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού της δεν θα μπορέσει να ξαναδεί τα μαλλιά ή το σχήμα του κορμιού της.
Το σχολείο που θα φοιτήσει θα είναι αυστηρά θηλέων, με όλα τα κορίτσια μαυροφορεμένα και επαρκώς καλυμμένα.
«Τα κορίτσια είναι πιο επιμελή στη μελέτη από τα αγόρια, γιατί τα αγόρια σκέφτονται άλλα πράγματα. Δεν συγκεντρώνονται στα μαθήματα. Θέλουν μόνο να βγουν έξω και να παίξουν», δήλωσε μία μαθήτρια.
Ως έφηβη θα θέλει να βγει και να διασκεδάσει, όπως λαχταράνε οι 16χρονες Λείλα, Ρόγια και Ρόζα, αλλά θα παραμείνει κλεισμένη στο σπίτι.
«Είναι πολύ δύσκολο γιατί δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Και συνεχώς βαριόμαστε, ενώ τα αγόρια έχουν πράγματα να κάνουν, όπως να βγουν έξω για σκέιτ και άλλα που τα κορίτσια δεν μπορούν να κάνουν», δήλωσε η 16χρονη Λέιλα.
Στην 16χρονη Λέιλα απαγορεύεται ακόμη και να περπατήσει πλάι πλάι με κάποιον άνδρα, που δεν είναι ο σύζυγός της. Είναι σοκαριστικό ότι ο 17χρονος Γιουσέφ έπεσε θύμα αστυνομικής βίας επειδή συνόδευε την αδελφή του από το σχολείο στο σπίτι.
«Εγώ και η αδελφή μου γυρνούσαμε στο σπίτι και ένας νεαρός από την Αστυνομία των Ηθών μας σταμάτησε και εγώ ξεκίνησα να φεύγω λέγοντας είναι η αδελφή μου κι εκείνος μου έριξε μπουνιά στο στόμα», δήλωσε ο αδερφός της Λέιλα.
Μόλις ενηλικιωθεί η Λέιλα, θα της επιτραπεί να σπουδάσει. Μια ευκαιρία που δράττουν σχεδόν όλα τα κορίτσια της γενιάς της. Σήμερα 6 στους 10 φοιτητές είναι γένους θηλυκού.
Αποφοιτούν με όνειρα και προσδοκίες, αν και η επαγγελματική πορεία δεν θα είναι στρωμένη με ροδοπέταλα.
Η Σιρίν θα έχει το δικαίωμα να παντρευτεί, αλλά όχι και να χωρίσει. Ακόμα και σε περιπτώσεις οικογενειακής βίας ο ιρανικός νόμος προκρίνει τη συμφιλίωση και όχι την απόδοση ευθυνών.
.
Θα έχει δικαίωμα ψήφου αλλά όχι και να θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία της χώρας της. Η μαρτυρία της σε ένα δικαστήριο θα ισοδυναμεί με τη μισή ενός άνδρα.
Στο Ιράν υπάρχουν τρεις γραμμές μετρό, μια για άνδρες, μια γυναίκες και μια για οικογένειες.
Αίσθημα δικαίωσης ένιωσαν χιλιάδες Ιρανές όταν τους επετράπη μετά από 40 ολόκληρα χρόνια να παρακολουθήσουν από κοντά έναν αγώνα ποδοσφαίρου σε ξεχωριστή εξέδρα μακριά από τους άνδρες και περιφρουρούμενες από γυναίκες αστυνομικούς.
Η απόφαση πάρθηκε μετά τον τραγικό θάνατο μιας οπαδού, η οποία αυτοπυρπολήθηκε γιατί συνελήφθη στην προσπάθεια της να μπει στο γήπεδο.
Απαράβατος νόμος το… «dress code»
Για να βγει μια γυναίκα έξω από το σπίτι της θα πρέπει να φορέσει μαντήλα και φαρδιά ρούχα, να καλύψει τα πάντα εκτός από το πρόσωπο τους. Δεν επιτρέπονται τα φανταχτερά κοσμήματα ούτε το έντονο μακιγιάζ.
Η Μάρσια είναι γυναικολόγος. Τάσσεται υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά όταν η συζήτηση φτάνει στο χιτζάμπ μοιάζει χαμένη στη μετάφραση. Δεν είναι θέμα ελευθερίας ή πειθαρχίας θα πει, «είναι απλά η θρησκεία μας».
Η νέα γενιά πιέζει για ριζική αλλαγή. Σπάνε τα καλούπια, κυκλοφορούν χωρίς μαντήλα και πάνε κόντρα στα αδιάκριτα βλέμματα ακόμα κι αν αυτό σημαίνει σύλληψη και φυλάκιση.
Η μαντήλα που επανήλθε στο Ιράν το 1979 είναι το σήμα κατατεθέν του κώδικα ενδυμασίας της Ισλαμικής Επανάστασης. Σήμερα οι γυναίκες αψηφούν την καταστολή και βάζουν «φωτιά» στην ιρανική κοινωνία με σημαία τους τα μαλλιά ελεύθερα, όμορφα και ατίθασα.
Η μαρτυρία Ιρανής από την Ελλάδα
Η 39χρονη Μαριάμ κατοικεί σε δομή στην περιοχή του Σχιστού και όπως αποκαλύπτει έχει να βάλει το χιτζάμπ της 4 χρόνια όσο βρίσκεται στην Ελλάδα.
Ανέφερε πως η ζωή της στο Ιράν ήταν δύσκολη, όλα ήταν υποχρεωτικά. «Δεν έχεις το δικαίωμα να βγεις από το σπίτι, πρέπει να φοράς χιτζάμπ υποχρεωτικά, να κάνεις παιδιά, να μαγειρεύεις, λα υποχρεωτικά».
