Εδώ και πάνω από 2 εβδομάδες οι κάτοικοι της Μαριούπολης δεν έχουν φαγητό, νερό και ρεύμα.
Τραυματίες περιθάλπτονται στα καταφύγια, στο σκοτάδι και με ελάχιστα μέσα.
Γονείς αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν χάσει τα παιδιά τους. Η Αναστασία κλαίει απαρηγόρητη στον διάδρομο ενός νοσοκομείου. Το άλλο της παιδί σκοτώθηκε.
«Δεν ξέρω προς τα που να πάω. Ποιος θα φέρει πίσω τα παιδιά μας. Ποιος;».
«Ελπίζω ότι δεν ήθελαν να μου κάνουν κακό»
Η μόλις 9 ετών Σάσα κλήθηκε όπως και εκατομμύρια άλλα παιδιά να αντιμετωπίσουν την φρίκη του πολέμου.
Έχασε το χέρι της όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινε μαζί με την οικογένειά της έπεσε σε ενέδρα.
Μιλώντας στην Daily Mail περιγράφει την στιγμή της ενέδρας.
«Όταν μας χτύπησαν, βγήκα από το αυτοκίνητο κι έτρεξα πίσω από την αδερφή μου. Η μαμά μου έπεσε από πάνω μου. Νόμιζα ότι ήρθε το τέλος. Αλλά ευτυχώς η μητέρα μου δεν ήταν νεκρή, απλώς έσπευσε να με προστατεύσει από τους πυροβολισμούς».
Ο πατέρας της Σάσας έχασε τη ζωή του και επί δύο ολόκληρες μέρες, η Σάσα μαζί με τη μητέρα και την αδελφή της κρύβονταν όπου μπορούσαν μέχρι που κατάφεραν με τη βοήθεια άλλων αμάχων να φτάσουν σε ένα νοσοκομείο. Όμως ήταν αργά για να σωθεί το χέρι της. Όπως λέει ελπίζει όποιοι το έκαναν, να το έκαναν κατά λάθος.
«Κάποιος με μετέφερε σε ένα κελάρι. Μου έδωσαν φάρμακα εκεί. Και μετά κάποιοι με μετέφεραν με μια πετσέτα στο νοσοκομείο. Δεν ξέρω γιατί με πυροβόλησαν οι Ρώσοι. Ελπίζω να ήταν ατύχημα και να μην ήθελαν να μου κάνουν κακό».
Χαμόγελα ελπίδας
Το χαμόγελο της 7χρονης Αμέλια από την Πολωνία όπου βρίσκεται πια μαζί με τη γιαγιά της γεμίζει ελπίδα όσους κρύβονται στα καταφύγια της Ουκρανίας.
Πρόκειται για το κορίτσι που είχε κάνει τον γύρο του κόσμου όταν τραγούδησε το τραγούδι γνωστής παιδικής ταινίας σε καταφύγιο του Κιέβου.
Μπορεί τώρα να είναι ασφαλής όμως όπως παραδέχεται στον δημοσιογράφο του BBC:
«Θα ήμουν πολύ χαρούμενη αν ήμουν με τον μπαμπά μου και τη μαμά μου… στο Κίεβο φυσικά».
