Η κλινική διαιτολόγος - διατροφολόγος, Κωσταλένια Καλλιανιώτη, αλλά και η ηθοποιός, μίλησαν στο «Όλα για τη Ζωή μας» για την συναισθηματική πείνα, και παρέθεσαν έξυπνους τρόπους προκειμένου να αποφύγουμε το συναισθηματικό φαγητό.
Όλο και πιο συχνά οι άνθρωποι των σύγχρονων κοινωνιών αντί για να εκφράζουν, «τρώνε» τα συναισθήματά τους.
Οι επιστήμονες λένε ότι το αντίδοτο σε αυτή την κατάσταση είναι η λογική και η οργάνωση. Το πως θα το πετύχουμε αυτό;
«Το παρηγορητικό φαγητό για μένα είναι η σοκολάτα, και μετά θα βάλω τα τυριά δε ξέρω γιατί!», σχολίασε η Τζένη Δραγούπη.
«Όταν δεν απόκριση σε κάποιο συναίσθημα καταφεύγουμε στο φαγητό. Ως επί το πλείστον δεν είναι σαλάτες, είναι θερμοδογόνα και έχουν πολλά λιπαρά», ανέφερε η κλινική διαιτολόγος – διατροφολόγος, Κωσταλένια Καλλιανιώτη.
Το συναισθηματικό φαγητό φέρνει το συναίσθημα της ενοχής, και έτσι το ξεχωρίζουμε από την πραγματική πείνα.
«Στη μεγάλη χαρά μπορεί να φας όχι μόνο όταν είσαι στεναχωρημένος!», πρόσθεσε η ηθοποιός.
Τα τελευταία χρόνια οι μελέτες δείχνουν ότι οι άνθρωποι τρώνε περισσότερο στις χαρούμενες περιόδους τους.
Έχει ορμονική βάση;
«Όταν καταναλώνουμε φαγητό αυξάνεται η παραγωγή κάποιες ορμόνες που τονώνουν τα συναισθήματα χαράς ή νιώθουμε ανταμοιβή, για παράδειγμα αυξάνεται η ντοπαμίνη που είναι η ορμόνη της χαράς, οι ενδορφίνες που είναι τα φυσικά μας παυσίπονα αλλα και η σεροτονίνη που είναι η ορμόνη της ισορροπίας, Εάν ωστόσο βιώσω ένα απότομο στρες, η κατανάλωση τροφής δεν είναι προτεραιότητα και ο οργανισμός μπαίνει στη διαδικασία του «fight or flight»», δήλωσε η κ. Καλλιανιώτη,
Είναι το φαγητό υποκατάστατο;
«Το φαγητό αυξάνει τις ορμόνες χαράς, είναι η γεύση που προσδίδει περαιτέρω χαρά αλλά είναι η άμεση ενέργεια που μας δίνει», τόνισε η κ. Καλλιανιώτη.
Η συναισθηματική πείνα μπορεί να εκδηλωθεί απότομα, η αίσθηση των τύψεων είναι ένα χαρακτηριστικό. Πρέπει να αναρωτηθούμε όταν μας έρθει το αίσθημα της πείνας, εάν πεινάμε ή εάν μία συγκεκριμένη ψυχολογική κατάσταση μας τό προκαλεί.
Δεν είναι ψυχολογική διαταραχή η κατανάλωση τροφής.
Έχει τις ρίζες του από την παιδική ηλικία. Η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορεί κανείς να προφέρει στον εαυτό του είναι η φροντίδα, να βάλει στη θέση του φαγητού μία ευχαρίστηση, να πάει μία βόλτα, να κάνει ένα χόμπι.
