Σε ηλικία 80 ετών έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Τσοβόλας, ύστερα από σκληρή μάχη με τον καρκίνο.
Μπροστά στις κάμερες πάντα μαχητικός στις αίθουσες των δικαστηρίων και στη κεντρική πολιτική σκηνή, και πίσω από αυτές, ένας άνθρωπος απλός που με το χαρακτήρα και το χιούμορ του είχε καταφέρει να χτίσει φιλίες σε όλες τις δεκαετίες της ζωής του.
Από τα υπουργικά συμβούλια στο πλευρό του Ανδρέα Παπανδρέου, στην ταραγμένη εποχή του ειδικού δικαστηρίου για το σκάνδαλο Κοσκωτά κι από το σύνθημα τιμή και δόξα στον γιο του αγωγιάτη, στην ατάκα που έμελλε να τον ακολουθεί μέχρι το τέλος της ζωής του.
Γι’ αυτά τα λόγια του Ανδρέα Παπανδρέου σε προεκλογική συγκέντρωση του 1989, ο Δημήτρης Τσοβόλας είχε μιλήσει κατ’ επανάληψη. Κατά τη διάρκεια της δίκης του, πριν από 31 χρόνια.
Αλλά και σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του, στο One Channel.
Ο Δημήτρης Τσοβόλας έχασε την πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο το πρωί στην εντατική του νοσοκομείου Αττικόν. Υπέκυψε στα 80 του χρόνια μετά από μια γεμάτη ζωή και μια πολιτική πορεία γεμάτη ανατροπές.
«Έφυγε ήρεμος όπως ήθελε κι εκείνος. Ήταν κάτι που το περιμέναμε όλοι και ήμασταν προετοιμασμένοι. Λίγο πριν τις γιορτές άρχισε να ταλαιπωρείται. Σημασία έχει για μας ότι έφυγε ήρεμος. Όλη η οικογένεια ήταν κοντά του όπως ήθελε», ανέφερε σε ανάρτησή του ο γιος του Δημήτρη Τσοβόλα.
Γεννημένος στους Μελισσουργούς της Άρτας το 1942, παιδί μιας φτωχής οικογένειας σπουδάζει νομικά, γίνεται ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ και εκλέγεται με το κόμμα για 1η φορά βουλευτής το 1977.
Η δεκαετία του 80 είναι εκείνη που σημαδεύει την πολιτική του πορεία. Ο Δημήτρης Τσοβόλας γίνεται ίσως πιο δημοφιλής υπουργός Οικονομικών της μεταπολίτευσης με τη πολιτική παροχών που εφαρμόζει αλλά αμέσως μετά βρίσκεται κατηγορούμενος στη δίκη Κοσκωτά.
Ήταν τέτοια η αγάπη των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ για εκείνον, που μετά την καταδίκη του είχαν κάνει έρανο για να μαζέψουν χρήματα κι να εξαγοράσει την ποινή του. Ο ίδιος αρνήθηκε κι το 1995 όταν αποχώρησε από το κόμμα, ίδρυσε το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα, με το οποίο μπήκε στη βουλή το 1996.
Από το 2004 είχε εγκαταλείψει την πολιτική και είχε αφοσιωθεί στην άλλη μεγάλη του αγάπη που ήταν η δικηγορία.
Πάντα μαχητικός μέχρι το τέλος της ζωής του που προκάλεσε συγκίνηση σε συγγενείς, φίλους αλλά και συνοδοιπόρους του, στην πολιτική
