Περισσότεροι από 4 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες συνωστίζονται κατά μήκος των συνόρων της Πολωνίας με τη Λευκορωσία με στόχο να καταφέρουν να μπουν στην Ευρώπη. Η κατάστασή τους είναι δραματική και συνάμα ντροπιαστική για τον πολιτισμένο κόσμο, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που οι απελπισμένοι άνθρωποι τσακώνονται για ένα κομμάτι ψωμί και για λίγα ξύλα.
Το δράμα των προσφύγων και των μεταναστών που συνωστίζονται στα σύνορα της Λευκορωσίας με την Πολωνία δεν έχει τελειωμό.
Περίπου 4 χιλιάδες άνθρωποι ζουν σε απάνθρωπες συνθήκες σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες χωρίς φαγητό, χωρίς νερό, χωρίς τα βασικά.
Μόνη διέξοδος η βοήθεια από τις φιλανθρωπικές οργανώσεις που πολλές φορές όμως γίνεται αιτία τσακωμών.
Καβγαδίζουν για ένα κομμάτι ψωμί, για λίγα ξύλα, για μία κουβέρτα.
Η Νεζρίν είναι 20 ετών και έφτασε στη Λευκορωσία από το Τσίζρε του Τουρκικού Κουρδιστάν.
Περιγράφει το δράμα που βιώνει η πολυπληθής οικογένειά της, εκείνη είναι αναγκασμένη να μένει στο πλευρό της αδελφής της στο νοσοκομείο αφού αρρώστησε κατά την παραμονή τους στο δάσος.
Σε διπλανό θάλαμο νοσηλεύεται και η μητέρα των κοριτσιών.
Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες έχουν στήσει ένα είδος παραγκούπολης κατά μήκος των συνόρων της Πολωνίας ενώ η Βαρσοβία έχει κηρύξει στη συνοριογραμμή της κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Οι φωνούλες των παιδιών που παίζουν είναι η μοναδική χαρούμενη νότα στο καταθλιπτικό σκηνικό.
Η Οδύσσεια της οικογένειας των Ιρακινών ξεκίνησε από την Κωνσταντινούπολη και έφτασαν στη Λευκορωσία με τουριστική βίζα.
Όταν προσπάθησαν να περάσουν στην Πολωνία οι συνοριοφύλακες τους σταμάτησαν. Προσπάθησαν να γυρίσουν στο Μινσκ όμως ο Λουκασένκο τους θέλει κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.
Η ΕΕ και οι Ηνωμένες Πολιτείες κατηγορούν τον Λουκασένκο ότι εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες ως αντίποινα για τις ευρωπαϊκές κυρώσεις, η Μόσχα παίζει το δικό της παιχνίδι στηρίζοντας τον Λευκορώσο δικτάτορα ενώ ακούγονται και κραυγές κατά της Βαρσοβίας για την σκληρή στάση της.
Και στη μέση οι εξαθλιωμένοι γυρολόγοι της Ευρώπης.
