Τα ιστορικά γεγονότα φωτίζονται μέσα από τα προσωπικά βιώματα.
«Τζουλς, ο Μπράιαν είμαι. Άκου, είμαι σε ένα αεροπλάνο που έγινε πειρατεία. Αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, που δεν πάνε καλά, θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ πολύ. Θέλω να είσαι καλά, να περνάς καλά. Το ίδιο οι γονείς μου και όλοι. Σε αγαπώ για πάντα. Θα σε δω όταν πας εκεί. Γειά σου μωρό μου.»
Το αεροπλάνο έπεσε στο νότιο Πύργο τέσσερα λεπτά μετά από το μήνυμα στη σύζυγό του.
«Όλα όσα χρειαζόμουν ήταν αυτό το μήνυμα. Το άφησε χωρίς εγωισμό. Πιστεύω πως το έστειλε όταν κατάλαβε πως δεν θα γυρίσει σπίτι. Όταν το άκουσα, ήταν τόσο δικό του.»
Ήταν τόσο… Είμαι ευγνώμων για αυτό το μήνυμα. Γιατί ξέρω, χωρίς αμφιβολία, τι σκεφτόταν.
Ο Λούις Ινγκελτέρα βρισκόταν στον άλλο πύργο και μιλούσε στο τηλέφωνο με τη γυναίκα του για τη μετακόμιση που θα έκαναν σε λίγες ώρες.
-Σταμάτησε να μιλά. Είπε «ω Θεέ μου». Τον ρώτησα τι έγινε. Και μου είπε πως ένα αεροπλάνο πάει να πέσει στο νότιο Πύργο.»
-Τι είπες;
-Και μου λέει δεν θα έπρεπε να σου το πω τώρα που ήλθαν οι μεταφορείς. Μην ανησυχείς. Θα σε ξαναπάρω.
Όμως και ο βόρειος πύργος χτυπήθηκε λίγα λεπτά αργότερα.
«Πάγωσα. Και έλεγα συνέχεια ότι αφού ο Λούις είδε το πρώτο αεροπλάνο, θα έχει βγει έξω.»
Όμως ο Λούις δεν βγήκε, ούτε τηλεφώνησε ξανά. Άφησε πίσω τη γυναίκα και το μωρό τους.
Στα ερείπια θάφτηκαν τα όνειρα εκατοντάδων οικογενειών.
«Σον, εγώ είμαι. Θέλω μόνο να σου πω ότι σε αγαπώ. Έχω εγκλωβιστεί σε αυτό το κτίριο στη Νέα Υόρκη. Έχει πολύ καπνό. Θέλω να ξέρεις ότι σε αγαπώ παντοτινά.»
-Θα πεθάνω, το ξέρω.
-Κυρία μου προσευχηθείτε. Κάντε θετικές σκέψεις. Βοηθήστε ο ένας τον άλλον.
-Ξέρω ότι θα πεθάνω…
