Αυτή είναι η υποβλητική φωνή της Ειρήνης Παππά που ψάλλει σε ενορχήστρωση του Βαγγέλη Παπαθανασίου στο πιο συγκινητικό τροπάριο της Μεγάλης Εβδομάδας. «Ω, γλυκύ μου έαρ», ο σπαρακτικός αποχαιρετισμός της Παναγίας στον γιο της.
Η Ειρήνη Παππά γεννήθηκε Σεπτέμβρη του 1926 στο ορεινό χωριό Χιλιομόδι της Κορινθίας, τέταρτη κόρη για τους δασκάλους γονείς της, οι οποίοι δεν έστελναν τα παιδιά τους στην εθνική οργάνωση νεολαίας του Ιωάννη Μεταξά για την ανάπτυξη του εθνικού φρονήματος και της πίστης προς τη θρησκεία.
Στο σπίτι άκουγαν παραμύθια από τη μαμά και τη γιαγιά. Η μαμά της ζωγράφιζε, ενώ ο πατέρας της της έμαθε να μελετά τους αρχαίους Έλληνες.
«Χίπηδες στα βουνά ήμασταν από παιδιά», θα πει το 1974.
Ήταν αυτός ο πατέρας δάσκαλος που τις έκανε εκείνη και τις αδελφές της γυναίκες με ανάστημα. «Με έμαθε πως μια και μόνο αριστοκρατία υπάρχει, η αριστοκρατία του πνεύματος», θα πει το 1983.
Ο Αλέκος Σακελάριος έγραψε για την πρώτη φορά που είδε μπροστά του τον κεραυνό Ειρήνη Παππά να περπατά μπροστά του στο Σύνταγμα: «Μια μελαχρινή καλλονή, ένα πανέμορφο πλάσμα με ένα απλό μακρύ φόρεμα που κινούνταν με μεγαλοπρέπεια και απλότητα, σαν να ζωντάνεψε μια Καρυάτιδα».
Καρυάτιδα την αποκάλεσε και αργότερα ο παγκόσμιος Τύπος.
Το πάθος και οι μάχες της Ειρήνης Παππά σήμερα ζουν μαζί της, στα κύτταρά της, αλλά ίσως όχι στη μνήμη της. Η νόσος Αλτσχάιμερ της στερεί τις θύμισες από τους έρωτες, τη δόξα, την αγέρωχη στάση ζωής της. Εκείνη ίσως δε τα θυμάται όλα, εμείς όμως ξέουμε καλά ποια είναι η Ειρηνούλα από το Χιλιομόδι, η αιώνια Καρυάτιδά μας, εκείνη που ξεκόλλησε από το Ερεχθείο της Ακρόπολης για να μεταφέρει το ελληνικό φως σε όλο τον κόσμο.
