Έχοντας στερηθεί την ακοή του από την πρώτη μέρα της ζωής του, ο Παναγιώτης Παράσχου αναφέρθηκε στις δυσκολίες που βίωσε στη ζωή του και τη μεγάλη του αγάπη: το χορό.
«Νομίζω ότι όταν ήμουν ενός έτους, κατάλαβαν ότι κάτι συνέβαινε με την ακοή μου» τόνισε ο χορευτής της κρατικής σχολής Ορχηστρικής Τέχνης, υπογραμμίζοντας ότι η όρασή του είναι αυξημένη. «Αυτή είναι που αντικαθιστά την ακοή μου και μέσα από αυτή μπορώ να παρατηρώ τα πάντα» συμπλήρωσε.
Αναφερόμενος στο χορό και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη μουσική, σημείωσε ότι γίνεται μέσα από τους κραδασμούς στο δάπεδο ή βλέποντας τους διπλανούς του, μιμούμενος τις κινήσεις τους. «Μπορώ να αντιληφθώ και τα διαφορετικά ήδη μουσικής, καταλαβαίνω από τα μπάσα ή από τις κινήσεις το είδος της μουσικής» πρόσθεσε ο Παναγιώτης, υπογραμμίζοντας ότι μπορεί μέσα από τα μάτια να καταφέρνει να συγχρονίζεται με τους χορευτές της υπόλοιπης ομάδας.
