Την επέτειο μνήμης των 40 χρόνων από την τραγωδία της Θύρας 7, τίμησε η οικογένεια του Ολυμπιακού με επικεφαλής τον Βαγγέλη Μαρινάκη. Στο μνημείο των 21ενός αδικοχαμένων στη Θύρα 7, φίλοι των ερυθρόλευκων άφησαν στεφάνια και λουλούδια, δείχνοντας ότι έστω και σε συνθήκες πανδημίας τους θυμόμαστε όλοι...
40 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού
40 χρόνια από την ημέρα που η Θύρα 7 του Γεώργιος Καραϊσκάκης δεν άνοιξε, παρασέρνοντας στον θάνατο 21 ψυχές.
40 χρόνια μετά, κανείς δεν ξεχνά.
Ο Ολυμπιακός δεν λησμονεί αυτούς που έφυγαν.
Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα τιμά τη μνήμη τους.
Ολος ο σύλλογος είναι εκεί και φωνάζει «παρών» για αυτούς που έφυγαν, αλλά είναι πάντα ΕΔΏ.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης τίμησε τη μνήμη τους με ένα κόκκινο τριαντάφυλλο.
Παρούσα στο μνημείο στο Γεώργιος Καραϊσκάκης και η ηγεσία του Μπάσκετ και του Ερασιτέχνη και φυσικά η Θύρα.
Παρόντες στη μνήμη, στα συνθήματα των οπαδών, στις ζωγραφιές, στα δάκρυα από τις θύμησες, σε κάθε τι που αφορά στον Ολυμπιακό.
Το χρονικό της τραγωδίας, ανατριχιαστικό.
6 Φεβρουαρίου του 1981. Ο Ολυμπιακός ισοπεδώνει την ΑΕΚ με 6-0. Ο 22ος τίτλος, πλησιάζει.
Λίγο πριν το σφύριγμα της λήξης, οι οπαδοί που βρίσκονταν στη Θύρα 7 σπεύδουν να φθάσουν στη θύρα 1.
Με την ξαφνική μετακίνηση τόσο μεγάλου αριθμού οπαδών, το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Κάποιος γλίστρησε στα σκαλοπάτια.
Το ανατριχιαστικό ντόμινο ξεκίνησε. Το ντόμινο της τραγωδίας.
Οι πόρτες δεν άνοιξαν.
Η ασφυξία έκανε την εμφάνισή της.
Ανθρώπινα σώματα στοιβαγμένα.
Συνωστισμός.
Ουρλιαχτά.
Ένα τουρνικέ που ξηλώνεται, σώζει εκατοντάδες. Αλλα όχι όλους.
21 ψυχές δεν τα κατάφεραν.
Η τραγωδία ολοκληρώνεται. Η μεγαλύτερη που γνώρισε ποτέ ο ελληνικός αθλητισμός. Μια ανεξίτηλη κηλίδα. Ενας μόνιμος κόμπος στον λαιμό.
Ο Ολυμπιακός πάντα τιμά. Το έκανε και κόντρα στον ΟΦΗ
Πάντα, είναι «όλοι» εκεί. Όπως κάθε χρόνο. Οσα χρόνια κι αν περάσουν. Για να φωνάξουν με σπαρακτική φωνή…
«Παρών».
