Μια ζωή που έμελλε να περάσει από 40 κύματα και στη στεριά. Μια προσωπικότητα ατσάλινη όπως λένε οι δικοί της άνθρωποι φτιαγμένη για τα δύσκολα.
Ένας άνθρωπος ευαίσθητος κ ταυτόχρονα δυνατός σαν βράχος όποτε το απαιτούσαν οι συνθήκες. Όπως τότε που σήκωνε στα χέρια την άρρωστη αδερφή της και με λόγια παρηγοριάς ήταν εκεί, δίπλα της, για της δώσει κουράγιο…
Η άγνωστη ζωή της Σοφίας Μπεκατώρου κρύβει από τα παιδικά της χρόνια δυσκολίες, που συνεχίστηκαν στο δρόμο για την κορυφή του κόσμου. Από την ενδοοικογενειακή βία στα παιδικά της χρόνια στο αναπάντεχο τέλος της αδελφής της, που ήταν ίσως η πιο δύσκολη στιγμή στο ταξίδι της ζωής της…
Λίγους μήνες πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Ρίο Ντε Τζανέιρο το 2016, η Σοφία Μπεκατώρου μαθαίνει πως η αδερφή της δίνει μάχη με τον καρκίνο…
«Είχε μία επιληπτική κρίση, στην αρχή νόμιζε ότι ήταν κάτι μυϊκό και αργότερα διαπιστώθηκε από τις μαγνητικές ότι είχε δύο όγκους στον εγκέφαλο. Ο ένας καλοήθης, ο δεύτερο κακοήθης και πολύ επιθετικός. Εγώ ήμουν για αγώνες στην Αγγλία, με πήραν τηλέφωνο φίλες της αδελφής μου και μου είπαν ότι πρέπει να πάω. Πήγα στην Γερμανία στην αρχή δεν ήξερα τι να πω στους γονείς μου, οι οποίοι δεν γνώριζαν τίποτα.»
Η Σοφία Μπεκατώρου στέκεται δίπλα της μέρα και νύχτα. Την κάνει να χαμογελάσει και να ξεχαστεί, τη σηκώνει στα χέρια τις στιγμές που εκείνη δεν μπορεί να περπατήσει και προσπαθεί να της δώσει δύναμη για να παλέψει…
«Υπήρχαν στιγμές που είχε ψυχωτικά επεισόδια και νόμιζε ότι θέλουμε να της κάνουμε κακό. Υπήρχαν όμως οι στιγμές που ένιωθε την στοργή και την αγάπη μου, όταν την έπαιρνα αγκαλιά για να την πάω στην τουαλέτα. Μία από αυτές τις φορές που είχε κάνει επεισόδιο της λέω αστειευόμενη, με ύφος: “Την πάτησες, τώρα θα σε πάρω αγκαλιά. Και όταν την αγκάλιασα μου είπε: «Το ξέρω ότι με αγαπάς, το νιώθω». Αυτά τα λόγια, μου δίνουν δύναμη και κουράγιο κάθε μέρα.»
Ο θάνατος της κατά 7 χρόνια μεγαλύτερης αδερφής της, ήταν αναπόφευκτος. Μετά από έναν άνισο αγώνα δύο μηνών κι αυτή την τελευταία φωτογραφία με τις δυο αδελφές να κρατάνε η μία το χέρι της άλλης, η Βάρια Μπεκατώρου υπέκυψε. Η αδελφή που είχε στερηθεί όταν ήταν παιδί η Σοφία, έφυγε για το μεγάλο ταξίδι…
«Δεν είχαμε καθόλου εύκολη οικογενειακή ζωή. Ούτε ήμασταν μία απλή οικογένεια.
Οι γονείς μου δεν ήταν διαζευγμένοι, αλλά στο σπίτι υπήρχαν θέματα που έπρεπε
να διαχειριστώ από πολύ μικρή ηλικία, και αυτό δεν ήταν εύκολο. Όταν ήμουν 10
χρονών, η αδερφή μου αποφάσισε να συνεχίσει τη ζωή της στη Γερμανία. Τη στερήθηκα και μου έλειψε.»
Όλα αυτά τα χρόνια, η θάλασσα τη γαληνεύει και τη γεμίζει αυτοπεποίθηση. Εύκολος δρόμος όπως λέει δεν υπήρχε στην πορεία της…
«Ήταν ένας δρόμος σκοτεινός και όταν η μητέρα μου είχε διαγνωστεί με καρκίνο στο στομάχι, την περίοδο που ήμουν έγκυος στο πρώτο μου παιδί. Και εκείνη εγχειρίστηκε στη Γερμανία και είναι καλά, σε αντίθεση με την Βάρια που δεν τα κατάφερε.»
Πίσω από τα 10 μετάλλια και το χρυσό Ολυμπιακό του 2004, μια γυναίκα φτιαγμένη και παρούσα στα δύσκολα. Το πρόσωπο των ημερών, που αύριο θα περάσει το κατώφλι του εισαγγελέα για να καταθέσει στοιχεία και ονόματα για τον βιασμό της…
