Ο τίτλος, «Νεαρό, άσπρο, ελάφι» που παραπέμπει στο «πιο θεσπέσιο έδεσμα του πλανήτη», αποφασίστηκε – όπως και οι περισσότεροι τίτλοι των μυθιστορημάτων του Χρήστου Χωμενίδη– στο …ντους!
Ο τίτλος, «Νεαρό, άσπρο, ελάφι» που παραπέμπει στο «πιο θεσπέσιο έδεσμα του πλανήτη», αποφασίστηκε – όπως και οι περισσότεροι τίτλοι των μυθιστορημάτων του Χρήστου Χωμενίδη– στο …ντους! Εκεί είναι που την πατά – στο ελάφι! – και ο ήρωας του καινούργιου του βιβλίου (εκδ. Πατάκη), ο Μηνάς Αβλάμης και βγαίνει από την καλοκουρδισμένη καθημερινότητα που τηρεί σχολαστικά επτά χρόνια, για να επιχειρήσει ένα ταξίδι στην Κυδωνία και η ιστορία να αρχινήσει…
«Ο ήρωας μου είναι ένας πρώην», εξηγεί ο συγγραφέας, μιλώντας στο WEB TV και την Εριφύλη Μαρωνίτη. «Ένας πρώην άνθρωπος του κόσμου, ένας πρώην ωραίος, ένας πρώην διάσημος, ένας πρώην εραστής, κι ένας πρώην …συγγραφέας»
(Οι αναγνώστες ας μην βιαστούν να βγάλουν συμπεράσματα για πιθανές συγκλίσεις πραγματικότητας και μυθοπλασίας!)
Με δέλεαρ το «νεαρό, άσπρο ελάφι» ο μυθιστορηματικός πρώην συγγραφέας θα ταξιδέψει στην Κυδωνία – μια χώρα φανταστική, όπου είναι υπερδιάσημος! «Εκεί όλοι έχουν διαβάσει όλα τα βιβλία του, με τα δικά του μυθιστορήματα μαθαίνουν τα παιδιά γραμματική και συντακτικό, και κεντούν οι γιαγιάδες τα εργόχειρά τους», εξιστορεί ο Χ. Χωμενίδης.
Η απρόσμενη συνέχεια και το ακόμη πιο απρόβλεπτο τέλος κρατούν αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη, που παρακολουθεί τον αρχικά ανυποψίαστο Μηνά Αβλάμη να χώνεται όλο και βαθύτερα σε μια πλεκτάνη , όπου συχνά φαντασία και πραγματικότητα είναι δύσκολο να διακριθούν. Κάτι ανάλογο όμως δεν συμβαίνει, και στην καθημερινότητα, με την επικοινωνία;
Με άλλα λόγια. «Εσύ λες κάτι, αλλά ο άλλος δεν το προσλαμβάνει με τον τρόπο που εσύ το έχεις στο μυαλό σου αλλά με τον δικό του τρόπο και αντίληψη», λέει ο Χρήστος Χωμενίδης. Και προσθέτει : «Είναι απίστευτο αν το καλοσκεφτείς, πώς επιβιώνουμε, χιλιάδες χρόνια τώρα, με τόση διαστροφή λέξεων και εννοιών. Πώς ξεχωρίζεις πού ξεκινά η προβολή του άλλου και που ξεκινά μια κοινή – αν υπάρχει – αντίληψη;»
Και μπορεί βέβαια αυτή η απουσία κοινής αντίληψης να δημιουργεί προβλήματα σε σχέσεις και επικοινωνία, προσφέρει όμως σε κάθε συγγραφέα που συλλέγει εμπειρίες, που επεξεργάζεται τούτο το μεταίχμιο για να κτίσει εκεί τις απρόσμενες τροπές της ιστορίας του, ένα γονιμότατο, αφηγηματικό υλικό και πεδίο.
Με ή χωρίς νεαρό, άσπρο, ελάφι, η παρανόηση ή η αμφισημία είναι σε ένα καλογραμμένο μυθιστόρημα, παραπάνω από ευπρόσδεκτη!
Εριφύλη Μαρωνίτη
