Την γνωρίζουμε από τα δημοφιλή μυθιστορήματά της, τις συλλογές διηγημάτων, τις μελέτες και τις μεταφράσεις της. Το βιβλίο όμως αυτό, «Καλά και σήμερα, το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» (εκδ. Μεταίχμιο) δεν ανήκει στον χώρο της μυθοπλασίας. Είναι μια αφήγηση ψυχής.
Την γνωρίζουμε από τα δημοφιλή μυθιστορήματά της, τις συλλογές διηγημάτων, τις μελέτες και τις μεταφράσεις της. Το βιβλίο όμως αυτό, «Καλά και σήμερα, το χρονικό του καρκίνου στο δικό μου στήθος» (εκδ. Μεταίχμιο) δεν ανήκει στον χώρο της μυθοπλασίας. Είναι μια αφήγηση ψυχής.
«Ένα ημερολόγιο που καταγράφει εν θερμώ, μέρα με τη μέρα, όσα έζησα, όσα έμαθα, όσα σκέφτηκα, όσα φοβήθηκα κι όσα έλπισα τους μήνες που πάλεψα με την αρρώστια. Από τη μέρα της διάγνωσης μέχρι την τελευταία χημειοθεραπεία», λέει η Σοφία Νικολαΐδου μιλώντας στο Web TV του Mega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη.
«Οι λέξεις είναι η δουλειά μου. Ήθελα να δω λοιπόν αν θα αποδειχθούν και αναλγητικό. Φάρμακο. Τα πράγματα έχουν όνομα, τα έβαλα λοιπόν στο χαρτί. Για να πάμε παρακάτω» λέει αφοπλιστικά η Σοφία.
Και συμπληρώνει τη σκέψη της:
«Ωραία η μυθοπλασία. Τι γίνεται όμως όταν οι λέξεις αντί να υπηρετήσουν τη φαντασία, πρέπει να υπηρετήσουν την πραγματικότητα. Θα είναι παρηγορητικές; Θα κάνουν τη δουλειά τους;».
Μεστό, σοφά οικονομημένο, με αγάπη για τη ζωή και ειλικρίνεια απερίφραστη –« η ζωή δεν είναι επάγγελμα, ούτε το επάγγελμα είναι ζωή, το ανακαλύπτεις, επώδυνα μεν, αλλά ναι»– το αφήγημα της Σοφίας διαβάζεται ως κατάθεση ψυχής που επενδύει στο αύριο, κι όχι ως απολογισμός που στρέφεται στο παρελθόν, βιώνοντας μιαν ήττα.
Ήρωες της πραγματικής αυτής ιστορίας, ο άντρας της, ο γιος της, οι φίλοι, οι συγγενείς και οι μαθητές – η Σοφία Νικολαΐδου είναι εκπαιδευτικός. Όλοι πρέπει να αναμετρηθούν και να μετρηθούν. Τα πράγματα που λέγονται άλλωστε με το όνομά τους, δεν αφήνουν περιθώρια για υπεκφυγές. Αντιθέτως, «πετούν τα βαρίδια μακριά», και η ζωή κρυστάλλινη, πολύτιμη μάχεται.
Σε τέτοιες μάχες δοκιμάζονται και οι σχέσεις. Οι καλές αντέχουν. Απογυμνώνονται από τα περιττά.
«Δεν πρέπει να φορτώνουμε τα παιδιά με ψέματα» θα πει η Σοφία για τον γιο της, στον οποίο είπε εξαρχής την αλήθεια.
Η δική της βαθύτερη αλήθεια;
«Η ρήση του Ιπποκράτη. Δεν υπάρχουν αρρώστιες. Υπάρχουν ασθενείς. Κι έχεις δικαίωμα μέχρι τέλους να είσαι ο εαυτός σου».
Ελπίζοντας.
