«Τι άλλο παρά ταξίδι στο κέντρο της πόλης, στον πιο εξωτικό κήπο στην καρδιά της Αθήνας μπορεί να είναι;» λέει για τη συναυλία της 7ης Σεπτεμβρίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής ο Νίκος Πορτοκάλογλου, μιλώντας στο WEB TV του Μega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη.
«Τι άλλο παρά ταξίδι στο κέντρο της πόλης, στον πιο εξωτικό κήπο στην καρδιά της Αθήνας μπορεί να είναι;» λέει για τη συναυλία της 7ης Σεπτεμβρίου στον Κήπο του Μεγάρου Μουσικής ο Νίκος Πορτοκάλογλου, μιλώντας στο WEB TV του Μega Γεγονότα και την Εριφύλη Μαρωνίτη. Μαζί του οι Φτερωτές Κιθάρες, εξαιρετικοί συνεργάτες που δανείστηκε – καθώς λέει – από διαφορετικές ομάδες, και με τους οποίους ολοκληρώνουν έναν κύκλο δύο χρόνων.
Συναυλία – γιορτή με όλους τους σταθμούς και τα αγαπημένα τραγούδια θα είναι το «Ταξίδι στο κέντρο της πόλης». Έχει χαρακτήρα απολογιστικό;
«Αναπόφευκτα! Διότι από μια ηλικία και μετά κάνεις απολογισμούς», λέει ο δημοφιλής καλλιτέχνης. «Άλλωστε εγώ πάντα παίζω τα παλιότερα μου τραγούδια αλλά και τα πιο πρόσφατα. Ευτυχώς ανανεώνομαι!»
Θα περάσει κι αυτό… Πέρασαν, καταλάγιασαν οι αντιδράσεις που προκάλεσε το τραγούδι; Και ο ίδιος πώς τις εξηγεί;
«Με έχουν μαλώσει αρκετές φορές», λέει χαμογελώντας ο Νίκος Πορτοκάλογλου. «Τη μια γιατί δεν είμαι συνεπής ροκάς. Την άλλη γιατί δεν είμαι συνεπής έντεχνος ή συνεπής αριστερός. Δίκιο έχουν! Ποτέ δεν με ενδιέφερε να είμαι συνεπής απέναντι σε κάποια αλήθεια. Ούτε απέναντι σε βεβαιότητες, αλλά στις αγωνίες μου. Και την εποχή που έγραψε το τραγούδι πνιγόμουν…»
Μουσικός, στιχουργός και ερμηνευτής, ο Νίκος Πορτοκάλογλου δεν μασά τα λόγια του. Και όπως λέει, εκτός από τα τραγούδια και τη μουσική, όταν χρειάζεται εκφράζεται άμεσα και για όσα συμβαίνουν. Ενεργός και στα social media αρνείται να γενικεύσει, αλλά επισημαίνει:
«Είναι δίκοπο μαχαίρι! Εξαρτάται από τη χρήση»
Ό, τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό;
«Το ελπίζω!» λέει χωρίς δισταγμό. «Ελπίζω να βγει αληθινό και τώρα. Για τις συλλογικότητες, για όλους μας. Κάπου διάβασα ότι οι άνθρωποι και οι κοινωνίες προχωρούν μέσα από τη δυσαρέσκεια ή και την απελπισία! Αυτή είναι η ελπίδα! Όλο αυτό να λειτουργήσει λυτρωτικά. Να ξυπνήσουμε! Να φτιάξουμε μια καλύτερη χώρα. Να ενηλικιωθούμε. Και να σταματήσουμε να κατηγορούμε ή να τα περιμένουμε όλα από τους άλλους. Να προχωρήσουμε χωρίς τον… μπαμπά μας!»
Τέτοιες σκέψεις τον απασχολούν και τον ακολουθούν κι όταν πέφτει να κοιμηθεί. Γιατί όταν ξυπνά, μια πρώτη ερώτηση που του έρχεται στο νου είναι, «Τι καλό θα φάμε;».
Εριφύλη Μαρωνίτη
